بود و نابود

بود و نابود صورت و معنی از فنا و بقای ما باشد

خسرو که درو گم است، گویی افسانه اوست، بود و نابود

چراغ آنجا که خورشید منیر است میان بود و نابودی اسیر است

جان من، جان و دل خویش نثار تو کنم بود و نابود همه در سر کار تو کنم

بود و نابود در نمی گنجد مایه و سود در نمی گنجد

باو چیزیکه بود از بود و نابود پشیمانی بدو آن نیز بی سود

کشد بر سنگ رحمت پاکی جود تراشد موی قید بود و نابود

یأس و امید محبان تو مقصود انگیز بود و نابود حسودان تو حرمان آلای

در مطبخ دنیا تو همه دود خوری تا کی تو غمان بود و نابود خوری

بدو پیدا شدم از بود و نابود مرا اندر میان مقصود او بود