بلنداختر

به ملک و دین همی نازند شاهان بلنداختر که آمد شاه ملک‌افروز مهمان قوام‌الدین

شبی بر بام ای ماه بلنداختر نمی‌آیی ز برج طالع ما تیره‌روزان بر نمی‌آیی

گلها تمام خار و تو گلگون عذار گل خوبان ستاره و تو بلنداختر آفتاب

ماهی که بلنداختر و پاکیزه گهرزاد حوری که پری شکل و ملایک سیر آمد

تو جفت سخاپروری و جفت تو دولت تو یار بلنداختری و یار تو یزدان

به مهمان چنین گفت کای شاه‌فش بلنداختر و یک‌دل و کینه‌کش

ترا دلیل بلنداختری همین کافی‌ست که از انامل تو فتح باب می‌جوشد

چنین داد پاسخ که ای نیک‌نام بلنداختر و گرد و جوینده کام

پس آن بلنداختر کامکار ز ناگه پدیدار شد صد سوار

فلک تا بروج بلنداختری مرا داده بر سروران سروری