بلبل سخن

نرگس بیمار ز هم باز کرد باز چو بلبل سخن آغاز کرد

با قد تو بلبل سخن سرو همی گفت آن دید گل سوری و در سرو روان دید

مگر از روی تو، بلبل سخنی گفت به گل که بزد چاک گریبان و، ز گلزار برفت؟

از سخن گلشکری کرد و بمن داد بلطف گل بلبل سخن و طوطی شکر گفتار

نگه کن سحرگاه تا بشنوی ز بلبل سخن گفتنی پهلوی

گل سرخ خندان شد از روی او که بلبل سخن گوی در کوی او

باد گوش بنفشه می پیچد که ز بلبل سخن نمی شنود

بلبل سخن از زبان گل می گوید مستست و حدیث گل و مل می گوید