برگشاده

برگشاده چشم و بنهاده ز سر بر دیده گوش تا کجا خود دشمن شاه جهان سر برکند

بر دیانت پای ثابت برنهاده همچو سرو وز سخاوت دست کوته برگشاده چون چنار

چه خون از چشم و دل‌ها برگشاده‌ست که تا تو چشم در عالم گشادی

سرایی دید ایوان برگشاده نشسته گلرخ و شمعی نهاده

همه کار بزرگان ساز داده به دولتخانه‌ها در برگشاده

دست ستم ملوک جهان برگشاده اند ناگه مگر به بستن ایشان شتافتی

برگشاده ز فان به سحر و فسون دل مبند اندرو که عین خطاست

ای برفشانده مال چو باران به روز جود وی برگشاده دست چو دریا به روز بار

خالی شده‌ست و ساده نُه چشم برگشاده لب بر لبش نهاده سرنا که همچنین کن

همی باده خوردند تا نیم شب ز خنیاگران برگشاده دولب