بحارنه

معنی کلمه بحارنه در دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] بَحارِنه (جمع بَحرانیّ) اصطلاحی است که از سوی غیر شیعیان در مورد شیعیان ساکن منطقه بحرین قدیم (شامل بحرین امروزی، احساء، قطیف، قطر و کویت) به کار رفته است.
بحارنه یا بحرانی اصطلاحی است که از سوی غیر شیعیان در مورد شیعیان ساکن منطقه بحرین قدیم به کار رفته است یعنی به جای آنکه بگویند فلانی شیعه ساکن بحرین است، می گفتند بحرانی است زیرا از دیرباز اکثریت ساکنان این منطقه شیعه بوده اند. این اصطلاح تقریباً از حدود سال ۱۰۰۰ق به بعد در شبه جزیره عربی ظهور کرد.
پس از تشکیل حکومت بنی جبر در این منطقه در اواسط قرن نهم هجری، جمعیت اهل سنت در این منطقه رو به افزایش نهاد و پس از اشغال قطیف و احساء در دهه ششم قرن ده هجری توسط دولت عثمانی، حضور اهل سنت در این منطقه پررنگ تر و محکم تر شد و حتی در اثر مواضع ضد شیعی دولت عثمانی، فتواهایی در کفر شیعیان صادر شد و زمینه برای ستم و تعرض به شیعیان فراهم گردید.

جملاتی از کاربرد کلمه بحارنه

بَحرانی‌ها یا بحارنه مردم بومی بحرین که شیعه هستند و بزرگ‌ترین گروه قومی این کشور را تشکیل می‌دهند. جمعیت آن‌ها در سال ۱۹۹۵ در آمار اتنولوگ حدود ۳۰۰ هزار نفر برآورد شده‌است.
در گذشته ازدواج عجم‌ها با عرب‌ها نادر بود. در دهه‌های شصت و هفتاد قرن گذشته و با گسترش جریان چپ‌گرا، ازدواج‌ها بین عجم‌ها و عرب‌های (سنی) و بحارنه (شیعه) افزایش یافت. پس از انقلاب اسلامی در ایران و افزایش تعصب مذهبی، ازدواج‌ها بین عجم‌های شیعه (عجم) و بحارنه افزایش یافت و ازدواج‌ بین عجم سنی مذهب (هوله) و عرب‌های سنی کاهش یافت. با این حال، بسیاری از خانواده ها هنوز هم در یک گروه قومی ازدواج می کنند.