معنی کلمه بجاء در لغت نامه دهخدا بجاء. [ ب َج ْ جا ] ( ع ص ، اِ ) گشاد. واسعة. ( اقرب الموارد ). || چشم فراخ. ( آنندراج ). زن فراخ چشم.
جملاتی از کاربرد کلمه بجاء شیخ الاسلام گفت: کی فرا یحیی معاذ گفتند: کی قومی‌اند کی می‌گویند کی ما بجاء رسیده‌ایم، کی ما را نماز نباید کرد. گفت: بگو رسیده‌اند، بسقر رسیده‌اند.