بافت شناسی

تثبیت یک قدم مهم در آماده‌سازی مقاطع بافتی در رشته‌های بافت شناسی، آسیب‌شناسی بافتی و زیست‌شناسی سلولی است که توسط آن بافت‌های زیستی از فروپاشی حفظ شده و از اتولیز یا فساد نمونه جلوگیری می‌شود. ساختار بافت توسط اشکال و اندازهٔ ماکرومولکول‌های داخل و اطراف سلول تعیین می‌شود. ماکرومولکول‌های اصلی داخل یک سلول، پروتئین‌ها و اسیدهای نوکلئیک هستند. تثبیت، واکنش‌های بیوشیمیایی در حال انجام را خاتمه داده و مقاومت مکانیکی یا ثبات بافت مورد بررسی را افزایش می‌دهد. هدف اصلی تثبیت بافت، حفظ سلول‌ها و اجزای بافت است به صورتی که تهیه برش‌های نازک و رنگ آمیزی آن‌ها امکان‌پذیر باشد.

صفاق وسیع‌ترین غشای سروزی بدن است. به غشای سروزی دور قلب پیراشامه (پریکارد) و لایه سروزی دور ریه پرده جنب (پلور) گفته می‌شود. لایه سروزی کاملاً از بافت همبند پوششی (ادونتیشیا) که یک بافت همبندی است متفاوت است.همچنین شامل پرده پریتوئن نیز می شود که کمتر شناخته شده است در بافت شناسی