باغ جمال

تو در باغ جمال آن تازه سروی که کردت طوطی جان تذروی

گفتا که مترس آخر نی منت همی‌گویم کز باغ جمال ما هم بر بخوری هم بر

هر دو بر اوج کمال همچو مه و آفتاب هر دو به باغ جمال چون سمن و یاسمن

از باغ جمال تو دری بگشادند تا خلق ز تو در طمعی افتادند

از باغ جمال خوبرویان البته گل وفا نروید

کجائی ای رخ تو نوبهار باغ جمال کجائی ای قد تو سرو بوستان وصال

خوشم ار سر بداده‌ام چو درختان به باد من که به باغ جمال تو نظرم باغبان شود

بهترین وجهی است در یکتائی دهقان صنع آن دو شهلا نرگس از باغ جمال انگیختن

تویی آن سرو خرامنده که در باغ جمال با گل و لاله همه ساله تماشاست تو را

ای گل باغ جمال و قمر چرخ جلال هست امیدم که ز تو گوی به میدان فکنم