اشک سحاب

گفتمش کوی تو آلود ز اشکم گفتا بد نباشد چمن از اشک سحاب آلوده

نه‌ طرف‌ گلشن خرم شود ز اشک سحاب نه صحن بستان رَیّان شود ز سعی مطر

شاخ درخت سایه طوبی دهد همکی اشک سحاب صنعت کوثر کند همی

علی الصباح که ریزد به باغ اشک سحاب به عذر توبه شکن می‌کشان مست و خراب

ز دست بخشش او حاکی است اشک سحاب ز حزم محکم او راوی است سنگ جبال

گر صاف شد کلام تو صائب غریب نیست اشک سحاب گوهر شهوار می‌شود