ابن خلکان

معنی کلمه ابن خلکان در لغت نامه دهخدا

ابن خلکان. [ اِ ن ُ خ َل ْ ل َ / ل ِ ] ( اِخ ) شمس الدین ابوالعباس احمدبن ابراهیم بن ابی بکربن خلکان بن ناوک بن عبداﷲبن شاکَل بن الحسین بن مالک بن جعفربن یحیی بن خالد البرمکی الاربلی الشافعی. یکی از بزرگان علما و صدور رؤسا. و چنانکه خود او در تضاعیف وفیات گوید به سال 608 هَ.ق. در شهر اربل بمدرسه ملک معظم مظفرالدین بن زین الدین متولد و در 621 صحیح بخاری را از شیخ صالح بن هبةاﷲ شنوده و پدر او تا آخرعمر ( 610 ) متولی تدریس مدرسه ملک المعظم در اربل بوده است . ابن خلکان در سنه ٔ626 از موطن خویش بحلب رفته و سالی چند ببوده و در سال 633 به دمشق اقامت داشته است . و در 636 نائب قاضی القضاة مصر، یوسف بن حسن سنجاری شده و در 659 قاضی القضاة دمشق گردیده و پس از پانزده سال باز به مصر رفته و سپس بسِمَت متولی قضا به شام بازگشته است. و کتبی صاحب فوات الوفیات گوید: ابن خلکان متولی قضای شام بود و سپس منعزل و ابن صایغ قاضی آنجا گردید و پس ازهفت سال ابن صایغ عزل شد و ابن خلکان بمقام پیشین بازگشت و شعرای وقت از قبیل رشیدالدین فارقی و سعدالدین فارقی و نورالدین بن مصعب او را تهنیتها گفتند. گویند وقتی او را بکذب در انتساب ببرامکه تهمت کردند، او در جواب گفت : اگر بدورغ نسب خواستمی کردن ، خود رابعباس بن عبدالمطلب یا علی بن ابی طالب یا یکی از صحابه بستمی. چه فایدتی مترتب تواند بود در انتساب بقومی که از آنان بقیتی نمانده و در اصل مجوس بوده اند؟ ابن خلکان را اشعاری لطیف حاکی از طبعی سلیم و ذوقی مستقیم است. او به سال 680 از منصب قضای شام مستعفی شده و در 681 درگذشته است. کتاب نفیس او موسوم به وفیات الاعیان و انباء ابناءالزمان یکی از بزرگترین و نافعترین کتابهای فن رجال است. آنرا در 654 بقاهره آغاز کرده و در 672 بهمان شهر بپایان رسانیده است. این کتاب بترتیب حروف معجم و ترجمه 846 تن از بزرگان امرا و وزرا و علما و جز آنان را شامل است. مولانا ظهیرالدین اردبیلی متوفی به 930 آنرا بفارسی آورده و مرحوم معتمدالدوله فرهادمیرزا به سال 1284 هَ.ق. با تصحیح و حواشی و قیود و اضافاتی در طهران متن عربی آنرا طبع کرده است. و دوسلان بفرانسه ترجمه کرده است ، و محمد افندی رودسی زاده با تصرفاتی به ترکی نقل کرده و در اسلامبول به سال 1280 هَ.ق. به طبع رسیده است. و نسخه ای از کتاب وفیات بخط مؤلف او در متحف بریطانیا موجود است. ابن خلکان را برادری موسوم به بهاءالدین محمد بوده که قضاء بعلبک داشته و در 683 هَ.ق. وفات کرده است و شاید کتاب التاریخ الاکبر فی طبقات العلماء و اخبارهم از او باشد.

معنی کلمه ابن خلکان در فرهنگ فارسی

شمس الدین ابوالعباس احمد بن ابراهیم برمکی اربلی شافعی از بزرگان علما ( و . اربل ۶٠۸ - ف . ۶۸۱ ه ق . ) . وی پس از کسب علوم در موطن خود بحلب و سپس به دمشق رفت و قاضی القضاه شد و مدتی نیز در شام این سمت را داشت و سپس مستعفی گردید. کتاب معروف او [ وفیات الاعیان ] در تراجم رجال است .
یکی از بزرگان علما و صدور روسا

جملاتی از کاربرد کلمه ابن خلکان

دوسلان زادهٔ کانتی آنتریم بود. او از برای ترجمه‌های ارزنده‌اش از ادبیات عرب به زبان فرانسوی نامور بود. از برجسته‌ترین ترجمه‌های او می‌توان به مقدمهٔ ابن خلدون (در ۱۸۶۳) و نیز اثرهایی از ابن خلکان اشاره کرد.
بناهة البلد الخامل لمن ورده من الامائل مشهور به تاریخ اربل عنوان کتابی است از ابن مستوفی اربلی تاریخ‌نگار و محدث عراقی قرن ششم و هفتم قمری. این کتاب به گزارش ابن خلکان در چهار جلد و به عقیدهٔ روزنتال در پنج جلد نوشته شده‌است. موضوع این کتاب، تاریخ ادیبان و پادشاهان است.
براساس حدیث‌های منابع سنی، عایشه در هنگام عقد با محمّد شش یا هفت سال داشت و در هنگام ازدواج به سن نه‌سالگی رسیده بود. جریر طبری که ۲۰۰ سال پس از مرگ محمّد در ایران به‌دنیا آمده‌است، در کتاب تاریخ طبری، عایشه را در هنگام ازدواج ۱۰ساله می‌داند. شش‌صد سال بعد از مرگ محمّد، ابن خلکان عایشه را در زمان عقد نُه‌ساله و در هنگام ازدواج دوازده‌ساله توصیف می‌کند.
اَخ الفضایل واُمُ المَکارِمی و ز تو دل ابوالفرج و ابن خلکان خرسند
علاوه بر منابع مذکور، تاریخ‌های محلی عراق، موصل، جزیره، حلب، و دمشق و نیز تاریخ‌های عمومی و محلی مصر که سال‌ها بعد از سقوط دولت ایوبیان و در عصر ممالیک نوشته شده‌اند و نیز فرهنگنامه‌های تاریخی همچون وفیات‌الاعیان ابن خلکان، وافی بالوفیات صفدی، نیز اطلاعات پراکنده‌ای در این باره دارند.
علاوه بر منابع مذکور، تاریخ‌های محلی عراق، موصل، جزیره، حلب، و دمشق و نیز تاریخ‌های عمومی و محلی مصر و در عصر ایوبیان نوشته شده‌اند و نیز فرهنگنامه‌های تاریخی همچون وفیات‌الاعیان ابن خلکان (۱۲۱۱ – ۱۲۸۲) نیز اطلاعات پراکنده‌ای در این باره دارند.
در تاریخ دقیق تولد صادق تردیدهایی وجود دارد، اما بیشتر منابع سال ۸۳ ه‍.ق را سال ولادت او ذکر کرده‌اند. برخی منابع چون کشف الغمه و اثبات الوصیه، سال ۸۰ ه‍.ق را برای ولادتش گزارش کرده‌اند. روز تولد صادق در منابع متقدم ذکر نشده‌است اما از قرن ششم ه‍.ق ۱۷ ربیع‌الاول سال ۸۳ ه‍.ق برای این مناسبت ثبت شده‌است و بعداً همین تاریخ در میان اقوال متاخرین معروف شد. برخی چون ابن خلکان و شیروانی هشتم رمضان را تاریخ ولادت او گزارش کرده‌اند.
شعرهای بشار بیشتر در قالب قصیده و غزل و با موضوعیت ستایش ایرانیان و نکوهش تازیان بوده‌است.[نیازمند منبع] دیوان کوچکی از اشعار او برجای مانده و نمونه‌های شعر شعوبیه او را می‌توان در کتاب‌های وفیات‌الاعیان ابن خلکان و الاغانی ابوالفرج اصفهانی جست.
روایت‌هایی از این دست، در منابع متاخرتر مانند ربیع الابرار زَمَخشری،[۲] مناقب ابن شهر آشوب،[۳] وفیات الاعیانِ ابن خلکان،[۴] مُجمل التواریخ و القصص، تاریخ روضه الصفا و حبیب السیر آمده‌است.
ابن اصیبعه در طبقات الحکما و ابن خلکان نیز از کتابخانه نوح بن منصور سامانی یاد کرده‌اند.
انگونه که ابن خلکان نوشته‌است آنها را زرزاری باید گفت و عماد زرزاری یکی از علمای بزرگ شافعی بود که همراه ایوبیان به مصر رفت و حاکم اسکندریه شد و از بزرگان دیگرشان امیر سالار زرزاری و دیگر امیر انوشیروان زرزاری بود که همگی از سرداران ایوبی بودند بنا به گفته ابن خلکان آنها از خاندان برامکه بوده‌اند می‌دانیم که برامکه عشایر خود را به عراق اوردند.