معنی کلمه الجب در دانشنامه اسلامی
جبب (۲ بار)
«جُبّ» به معنای چاهی است که آن را سنگ چین نکرده اند; و شاید غالب چاه های بیابانی چنین بوده است. و «غیابت» به معنای نهانگاه داخل چاه است که از نظرها غیب و پنهان است. این تعبیر گویا اشاره به محلی است که در چاه های بیابانی معمول است، و آن این که در قعر چاه، نزدیک به سطح آب، در داخل بدنه چاه، محل کوچک طاقچه مانندی درست می کنند، که اگر کسی به قعر چاه برود بتواند داخل آن بنشیند و ظرفی را که با خود برده پر از آب کند، بی آن که خود وارد آب شود و طبعاً از بالای چاه که نگاه کنند این محل درست پیدا نیست و به همین جهت، از آن تعبیر به «غیابت» شده است. و در محیط ما نیز چنین چاه هایی وجود دارد.
چاه. در صحاح مفردات گفته: جبّ چاهی است که حفر شده باشد نه چاهی است که بعد از حفر آن را با سنگ و غیره بنا میکنند. در قاموس گوید: آن چاه است و یا چاه عمیق و پر آب میباشد. گویندهای از آنها گفت: یوسف را نکشید و او را بقعر فلان چاه بیاندازید. این کلمه فقط دو بار در قرآن آمده است یوسف :10 و 15 اصل آن به معنی قطع است زیرا که در حفر چاه زمین را قطع میکنند. و محبوب کسی است که آلت رجولیّت او قطع شده باشد. نا گفته نماند در «بئر» گذشت که آن به معنی چاه کهنه است و از اینجا فرق جبّ و بئر بدست میاید. در صحاح گوید:«اَلْجُبُّ بِئرٌ لَمْ تطو» و در المنجد آمده «طَوَی الْبِئْرَ: بِناهُ بِالْاَحْجارِ» و در نهایه در لغت بئر گوید: «قیلَ هریَ العادِیةُ الْقَدیمَةُ لَمْ یَعْلَمْ لَها حافِرٌ وَ لا مالِکِ».