الامانات

آيه فوق گرچه همانند بسيارى از آيات در مورد خاصىنازل شده ولى بديهى است يك حكم عمومى و همگانى از آن استفاده ميشود، و صريحاميگويد : خداوند به شما فرمان ميدهد كه امانتها را به صاحبان آنها بدهيد. (ان اللهياءمركم ان تؤ دوا الامانات الى اهلها.)

ان اللّه يامركم ان تودوا الامانات الى اهلها و اذا حكمتم ...

و در تفسير برهان در ذيل آيه شريفه : (ان اللّه يامركم ان تودوا الامانات ...) از محمدابن ابراهيم نعمانى نقل كرده كه او به سند خود از زاره از امام باقر محمد بن على (عليهماالسلام ) روايت كرده كه گفت : من از آن جناب معناى اين آيه را پرسيدم ، فرمود: خداىتعالى امام را دستور داده كه امانت را به امام بعد از خود بسپارد، و امام حق ندارد امانت را ازامام بعدى دريغ بدارد، مگر نمى بينى كه دنبالش ‍ فرموده : (و اذا حكمتم بين النّاس انتحكموا بالعدل ، ان اللّه نعما يعظكم به ) و چون در بين مردم حكم كنيد دستورتان دادهبه اين كه به عدالت حكم كنيد)، پس اى زراره خطاب در اين آيه به حكام است .

روشن ترين طايفه اى كه اين آيات با وضع آنان تطبيق مى كند يهودند، و اين آياتسياقى واحد و متصل دارد، و آيه اخير مى فرمايد: (ان اللّه يامركم ان تودوا الامانات الىاهلها)، نيز اتصالش به آيات قبل روشن است ، و همچنين آيه (176).