اشتاب

درآمد آنچنان بر جای اشتاب که بودش گرم بیشک جامه خواب

کی یابد گرد ایشان را که ایشان چو برق و باد سخت اشتاب رفتند

ساقی عنان سرکش گلگون کشیده دار کاین بادپای عمر به اشتاب می رود

رو کسی دیگر بجو اشتاب و تفت که مرا والله دست از کار رفت

از ذوق چراگاه و ز اشتاب چریدن وز حرص، زبان و لب و پدفوز گزیدیم

کس هیچ ندید اشتاب مرا این است تک کاهلتر من

دلا زین چاه آخر چند اشتاب کنی چون عاقبت گشتی تو غرقاب

جمع گشته بر سرای شاه خلق تا چرا آمد چنین اشتاب دلق

مدام خدمت من به اشتاب خواهی و زود اگر چه از تو صلت با درنگ و دیر بود

بگذر از خود سوی حق اشتاب کن خویش را در عین فتح الباب کن