اسید سولفوریک

معنی کلمه اسید سولفوریک در فرهنگ عمید

مایعی غلیظ، بی بو، بی رنگ، بسیارسوزاننده، و حلال در آب که برای ساختن مواد منفجره و کودهای شیمیایی به کار می رود.

جملاتی از کاربرد کلمه اسید سولفوریک

"اسید اتاقی" و "اسید برج" دو غلظت اسید سولفوریک بودند که توسط فرآیند محفظه سربی تولید می‌شدند. اتاقک یا محفظه اسیدی بود که در همانجا اسید تولید می‌شد (کمتر از ۷۰٪ برای جلوگیری از آلودگی با نیتروسیل‌سولفوریک اسید) و اسید برجی اسیدی بود که از پایین برج گلاور بازیابی می‌شد.
3- پس‌ازآن در اسید سولفوریک غلیظ 250 تا 300 درجه سانتی‌گراد دوباره گرم می‌شود، که دارای سولفات بریلیم و سولفات آلومینیوم است.
پس از استخراج سنگ معدن تکه سنگ‌ها به آسیاب فرستاده می‌شود تا به خوبی خرد شده و خرده سنگ‌هایی با ابعاد یکسان تولید می‌شود. اورانیم توسط اسید سولفوریک از دیگراتم‌ها جدا می‌شودعلم شیمی و محلول حاصل که دارای اورانیم است، تصفیه و خشک می‌شود. محلول به دست آمده، کنستانترهٔ جامد اورانیم است که به آن کیک زرد گفته می‌شود.
اسیدهای اکسید کننده به‌طور مؤثر به آلومینیوم با خلوص بالا حمله نمی‌کنند زیرا لایه اکسید فلز را تشکیل می‌دهد و این لایه از فلز محافظت می‌کند. با این وجود تیزاب سلطانی آلومینیوم را حل می‌کند. این موضوع اجازه می‌دهد تا از آلومینیوم برای ذخیره موادی مانند اسید نیتریک، اسید سولفوریک غلیظ و برخی اسیدهای آلی استفاده شود.
پاراچلسوس، کیمیاگر سوئیسی-آلمانی، در قرن 16 میلادی با استفاده از روش تقطیر خشک، اسید سولفوریک را تولید کرد.
گرمایی حاصل از آن به عنوان اشعه‌های خورشید در منظومهٔ شمسی پخش می‌شود که مقداری از آن به زمین می‌رسد این عمل نیز باعث طوفان‌های داغ و تحریک ابرهای اسید سولفوریک در زهره می‌گردد.
زمستان آتشفشانی اصطلاحی به معنای کاهش دما بر اثر کاهش روشنایی خورشید و افزایش سپیدایی زمین (افزایش بازتاب اشعه‌های خورشیدی از زمین) توسط ذرات خاکستر آتشفشانی و قطره‌های اسید سولفوریک است. زمستان‌های آتشفشانی بزرگ معمولاً به‌دنبال فوران‌های آتشفشانی بزرگ روی می‌دهند. در دراز مدت اثر خنک‌کننده در درجه اول پس از تزریق از ترکیبات سولفید در اشکال هواپخش وابسته به جو بالا — پوش‌کره — بالاترین، سطوح کم فعال فضای کمی پایین تر جایی که بارش رخ می‌دهد، برای پاک‌سازی آن منطقه از هواپخش‌ها زمانی طولانی نیاز است.
قدیمی‌ترین شکل سفید کردن شامل پهن کردن پارچه‌ها و لباس‌ها در یک میدان سفیدکاری بود تا توسط نور خورشید و آب، سفید شوند. در قرن هفدهم، صنعت سفید کردن پارچه در اروپای غربی بسیار رونق داشت و از حمام‌های قلیایی (معمولاً با استفاده از قلیا) و حمام‌های اسیدی (مانند اسید لاکتیک از شیر ترش، و بعدتر اسید سولفوریک رقیق) به صورت متناوب استفاده می‌شد. کل این فرآیند تا شش ماه طول می‌کشید.
مونودودسیل سولفات سدیم؛ سدیم لوریل سولفات؛ مونولوریل سولفات سدیم؛ سدیم دودکان سولفات؛ کوکو سولفات سدیم؛ دودسیل الکل، سولفات هیدروژن، نمک سدیم دودسیل سولفات سدیم؛ اسید سولفوریک مونودودسیل استر سدیم.