ابن یامین

رفت یوسف ، ترا در انده او غمگساری چو ابن یامین کو؟

چو پیش یوسف آمد ابن یامین نشاندش هم نفس بر تخت زرّین

پس آنگه گفت هان ای ابن یامین چرا زردست روی تو بگو هین

چه می‌دانست هرگز ابن یامین که دارد در بر خود جان شیرین

دریغا ای دوست از کلمهٔ «المر» چه فهم کرده‬‌ای؟ بشنو: میم «المر» مشرب محمد است، ورای «المر» مشرب ابلیس. به عزتش که هرگز خداوند بی واسطه نگوید که چنین کن؛ او هیچ کاری نکند. اگر «وَما یَنْطِقُ عَن الهَوی» در حق مصطفی دانسته‬‌ای ممکن باشد که این سخن نیز بدانی «لَقَدْ کانَ فی قِصَصِهِم عِبْرةٌ لِأُولی الألباب». از عبرت‌ها یکی این آمد که ابن یامین در درون پرده با قومی که درون پرده بودند، دانستند که او دزدی نکرد؛ اما یوسف او را گفت: بیرون پرده، چنین خبر ده که من دزدم.

بزرگی گفت چون یوسف چنان خواست که خود با ابن یامین دل کند راست

چنان کو گفت بنشستند با هم نشاندند ابن یامین را بماتم

نه ابن یامین زان زخم یافت یوسف خویش؟ به چشم لطف نظر کن به جمله آثارم

دل یوسف عهد خون است گویی ز نا دیدن ابن یامین ثانی