بار شکم

در این گرداب بی‌پایان منه بار شکم بر دل که کشتی روز طوفان غرقه از بار شکم گردد

شده ز بار شکم پشت من دو تا لیکن خوش است زله اگر می شود به سرباری

گاه از هوای کار جهان روی او چو زر گاه از بلای بار شکم پشت او دو تا

کعبه دل و بار شکم می کشم مزبله بر روی حرم میکشم