بادنگان. [دَ ] ( اِ ) بمعنی بادنجان است و آنرا بعربی حدق گویند و باین معنی بجای قاف ، جیم هم ( حدج ) بنظر آمده است. ( از برهان ). بمعنی بادنجانست. ( آنندراج ) ( فرهنگ نظام ). بادنجان و باتنگان. ( ناظم الاطباء ) : من بمشتی چو چکندر سی ودو دندانت درنشانم بدو لب چون بدو بادنگان سیر.سوزنی.رجوع به باتنگان و بادنجان و بادمجان شود.
جملاتی از کاربرد کلمه بادنگان
بقایای قلعه بادنگان مربوط به سدههای میانه دورانهای تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان دنا، بخش پاتاوه، دهستان پاتاوه، ۲ کیلومتری شمال روستای بادنگان واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۸ اسفند ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۵۳۷۱ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
یکی از لهجههای روان و اصیل زبان فارسی در این منطقه رواج دارد که دارای ویژگیهایی تقریباً منحصربهفرد است به عنوان نمونه میتوان از تلفظ صدای (آ) در کلمات «خانه، شانه، لانه، باران و…)) یاد کرد نمونهٔ دیگر مربوط به کاربرد شناسههای ((مان، تان، شان» به صورت کامل است یعنی در صحبتهای روزمره مردم ترکیبات صحیح و کاملی همچون ((خانهمان، پولتان، خودشان و بادنگان (بادمجان)...)) بدون تبدیل الف به (و) - که در بیشتر لهجههای کشورمان رایج است به وفور به کار میرود.
ده شیرین بادنگان، روستایی از توابع بخش پاتاوه شهرستان دنا در استان کهگیلویه و بویراحمد ایران است.
تپه ملاکائیه (کوشک ملاکائیه) مربوط به هزاره سوم قبل از میلاد است و در شهرستان دنا، بخش مرکزی، ۱ کیلومتری روستای بادنگان واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۹ دی ۱۳۵۶ با شمارهٔ ثبت ۱۵۵۱ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.