باتس

باتس در سال ۱۸۴۶ مجدداً برنده انتخابات کنگره شد و از سال ۱۸۴۷ تا سال ۱۸۴۹ در کنگره خدمت نمود. او از سال ۱۸۴۷ تا سال ۱۸۴۹ رئیس کمیته امور نظامی بود و از این موقعیت در عوض مخالفت با جنگ، برای حمایت از ارتش (که پسراش در این ارتش جنگید و کشته شد) استفاده نمود. باتس بار دیگر در سال ۱۸۴۸ در انتخابات شکست خورد اما در سال ۱۸۵۰ مجدداً انتخاب شد.

باتس پس از این‌که در کانون وکلای ویرجینیا پذیرفته شد، به شهرستان هنریکو ویرجینیا خارج از ریچموند نقل مکان نمود. مزرعه‌ای را به‌نام «نیم چاه» بر روی رودخانه چیکاومنی در ناحیه مزرعهٔ وارینا تقریباً در نُه مایلی شرق مرکز شهر ریچموند، به فعالیت انداخت. باتس از روش‌های پیشرفتهٔ کشاورزی که در «کارخانه‌جان مزارع جنوبی» از آن طرفداری می‌شد و همچنین کار برده استفاده می‌نمود. باتس همچنین اسب‌های مسابقه را تربیت و پرورش می‌کرد و حرفهٔ وکالت را نیز پیش می‌برد.

در اولین سکانس فیلم، گروه داک به یک بانک دستبرد می‌زنند و بیبی به کمک مهارت بالای خود در رانندگی آن‌ها را فراری می‌دهد. بعد از انجام مأموریت، داک به بیبی می‌گوید که فقط یک مأموریت دیگر مانده و بعد از آن بدهی بیبی صاف می‌شود و او آزاد است که برود. مدتی بعد داک دوباره بیبی را برای آخرین مأموریتش فرا می‌خواند. بیبی در این مأموریت که در جریان آن باید به یک ماشین حمل پول دستبرد زده شود با شخص جدیدی بنام باتس آشنا می‌شود که فردی خشن است که پیش‌تر سابقه کیفری داشته‌است. باتس چندان از بیبی خوشش نمی‌آید و به نظرش او برای انجام این کارها زیادی بچه است. در نهایت مأموریت انجام می‌شود و بیبی بدهی خود را با داک صاف می‌کند و آزاد می‌شود که برود.

باتس به عنوان یک نماینده اتحادیه‌گرا، موفق به جلب حمایت کافی برای شرکت در کنوانسیون جدایی طلبی ویرجینیا سال ۱۸۶۱ نشد، هرچند جان براون بالدوین اتحادیه‌گرای همکار او در این کنوانسیون انتخاب شد. رئیس‌جمهور لینکلن به‌طور جداگانه با باتس و بالدوین دیدار کرد و بعداً گزارش‌های متفاوتی از ملاقات‌های خود منتشر نمود که هیچیک مانع جدایی طلبی ویرجینیا نشد. باتس، بالدوین را به‌خاطر مخفی نگه‌داشتن پیشنهاد صلح لینکلن در حالی‌که ایالت بومی‌اش به سمت جدایی در حرکت بود، مورد سرزنش قرار داد.

باتس با مری وایتینگ بلر (۱۸۰۱–۱۸۴۱) ازدواج نمود و صاحب چندین فرزند بودند. دو پسر آن‌ها به‌نام‌های (جان و الکساندر) در نوجوانی فوت نمودند؛ آرچیبالد بلر باتس (۱۸۲۶–۱۸۴۷) پسر اول آن‌ها وارد ارتش ایالات متحده آمریکا شد و در سال ۱۸۴۷ در مکزیک درگذشت و ویرجنیا ای. باتس (۱۸۴۰–۱۸۶۲) دختر آن‌ها قبل از پدرش فوت نمود. بنا براین صرف بورلی بلر باتس (۱۸۳۰–۱۸۹۷)، روزلی اس. باتس لوئیز (۱۸۴۰–۱۸۳۷) و ایزابلا مک لین باتس لوئیز (۱۸۴۱–۱۹۲۸) پس از مرگ والدین‌شان زنده ماندند.

باتس در سال ۱۸۵۲ در ریچموند دوباره وکالت خود را از سرگرفت. با از بین رفتن حزب ویگ (که باتس در آخرین کنوانسیون آن در سال ۱۸۵۲ شرکت نمود)، در سال ۱۸۵۴ نامزد تکت انتخاباتی حزب «من نمی‌دانم» برای کنگره شد اما برنده نشد. مخالفت او با پذیریش کانزاس به‌عنوان یک ایالت برده‌داری با مخالفت افکار عمومی در ویرجینیا مواجه شد.

باتس در دامفریز ایالت ویرجینیا در خانوادهٔ بنجامین گینز باتس (۱۷۷۶–۱۸۱۱) وکیل سرشناس و خانم وی جان تیلر باتس (۱۷۸۲–۱۸۱۱)، متولد شد. هر دو والدین باتس در۲۶ دسامبر سال ۱۸۱۱ آتش‌سوزی تئاتر ریچموند جان باختند، ازین‌رو جان و خواهران و برادرانش توسط نزدیکانش در فردریکزبرگ بزرگ شدند.

در سال ۱۸۳۸ رأی‌دهندگان باتس را به‌عنوان ویگ در مجلس نمایندگان ایالات متحده انتخاب نمودند و ویلیام. ان. وایتینگ به‌عنوان نمایندهٔ ایالت هنریکو جانشین وی شد. باتس برخلاف اکثریت اعضای جناح ویگ، برمبنای قانون اساسی بلکه همچنین با درنظر داشتن وتوی تجاوز مجدد منشور بانک بر اختیارات کنگره توسط رئیس‌جمهور اندرو جکسون، با ایجاد دومین بانک ایالات متحده مخالفت نمود، بنابراین باتس تا سال ۱۸۴۱ از یک بانک ملی حمایت نمود. باتس یکی از معدود نمایندگان جنوبی بود که با دادخواست ضد بردده‌داری «قانون گگ» (خودداری از دریافت و پخش) دموکرات‌ها مخالفت نمود و اصرار داشت که این قانون، حق قانون اساسی برای دادخواست از دولت را نقض نموده و همچنین یک دریچهٔ ایمنی مهمی را که سبب کاهش آشوب‌های مقطعی می‌گردد، از بین می‌برد.

در جام جهانی فوتبال ۱۹۸۶ در مکزیک، بازهم زیکو یکی از برترین بازیکنان جهان بود، با این حال ستاره او در حال افول بود. به دلیل مصدومیت در بیشتر بازی‌ها نتوانست حاضر باشد و فقط دقایقی کوتاهی به عنوان یار جایگزین به میدان می‌آمد. حتی در دیدار پرهیجان مرحله یک چهارم نهایی در مقابل فرانسه هم نتوانست تأثیری در نتیجه بازی داشته باشد. وی در دقیقه ۷۲ به جای مولر وارد زمین شد، در دقیقه ۸۲، ضربه پنالتی‌اش را ژول باتس، دروازه‌بان فرانسه مهار کرد. این بازی با پیروزی ۵ بر ۴ فرانسه در ضربات پنالتی و حذف برزیل به پایان رسید.

باتس در جریان جنگ از مبارزه در برابر ویرجینیا خودداری نمود اما عضو کشورهای مشترک‌المنافع باقی‌ماند. در ۲ مارس سال ۱۸۶۲، مارشال جان اچ. ویندر رئیس کنفدراسیون ریچموند، باتس و همکار اتحادیه‌گرای او فرانکلسن استرنز را به‌خاطر حمایت از مواضع اتحادیه‌گرایی، پس از تعلیق حکم آزادی توسط کنفدراسیون به زندان انداخت. سرانجام حدود ۱۵۰ نفر بازداشت شدند و استرنز بعداً در منزل خود در ریچموند در حبس خانگی قرار گرفت جایی‌که خانواده‌اش می‌توانستند از وی مراقبت نمایند. باتس اظهار داشت که در حین اسارت، کاپیتان جورج دبلیو. الکساندر تلاش کرد تا او را متقاعد سازد که در بدل آزادی‌اش به عنوان سرتیپ به ارتش کنفدراسیون بپیوندد.