باتاو

معنی کلمه باتاو در لغت نامه دهخدا

باتاو. ( اِخ ) نام یکی از اقوام قدیم ژرمن است که در طرف مغرب رود رین و جهات هلند ساکن بودند و به جسارت و دلاوری معروف بودند و محاربات بسیار با رومیان کردند، حتی پس از قبول تابعیت هم بشورش و بلوا میپرداختند. سرانجام در قرن سوم م. فرانکها آنان را مغلوب و منکوب ساختند تا آنجا که بمرور زمان نامشان هم از بین رفت. ( قاموس الاعلام ترکی ج 2 ).

جملاتی از کاربرد کلمه باتاو

نام جمهوری باتاو برگرفته از نام قبیله‌ٔ ژرمن باتاوها بود که هلندی‌ها آنان را نیاکان خود می‌دانستند و گزینش این نام از سر احساسات ملی‌گرایانه بود.