بابامحمود. [ م َ مو ] ( اِخ ) ( امیر... ) امیر بابامحمود ولد امیر باباحسن که سالها در سلک محرمان خاقان منصور [ سلطان حسین میرزا بایقرا ] منتظم بود و بمنصب مهرداری قیام می نمود. با جمعی کثیر از رؤساء لشکر شاهزادگان از زخم تیغ و تیر اوزبکان بر خاک هلاک افتاد... ( حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 386 ). بابامحمود. [ م َ مو ]( اِخ ) دهی از دهستان سگوند بخش زاغه شهرستان خرم آباد 18 هزارگزی باختر زاغه و 6 هزارگزی جنوب راه شوسه ٔخرم آباد به بروجرد. کوهستانی ، معتدل. سکنه آن 222 تن. شیعه لکی. آب آن از چشمه بابا محمود و محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و گله داری است و صنایع دستی زنان قالی و جاجیم بافی است و راه مالرو دارد. ساکنین از طایفه سگوند می باشند. عده ای در ساختمان و عده ای در سیاه چادر سکونت دارند و برای تعلیف احشام در حوالی ییلاق قشلاق میروند. ( فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6 ).
معنی کلمه بابا محمود در دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] بابا محمود، ظاهراً از عرفاء ناحیه لنجان اصفهان می باشد. بابا محمود، ظاهراً از عرفاء ناحیه لنجان بوده و پل بابا محمود در نزدیکی باغ محمود از دهات گرکن لنجان به او منسوب است. منبع مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۲. ...
جملاتی از کاربرد کلمه بابا محمود
در استان اصفهان پل‌های مشهور تاریخی سی و سه پل یا پل الله‌وردی خان، پل خواجو، پل جویی، پل مارنان، پل کله، پل فلاورجان، پل بابا محمود و پل‌های اژیه و ورزنه بنا شده‌است. قدیمی‌ترین پل ساخته شده بر روی زاینده‌رود «پل شهرستان» است.
اسامی باقی مانده در بین محلی‌ها و بومیان سهرفیروزان مانند قلعه بابا محمود، باغ بابا محمود، چنار بابا محمود، و خرابه‌ها و اراضی به این نام این چنین استناد می‌کند که از بابا محمود آثار مهم و به نامی به جا مانده است.
در بخش میانی سهرفیروزان و در دامنه کوه در بالای قبرستان قدیمی بابامحمود، مسجدی کهن با دیوار های قطور و با پایه های سنگی و سقف ضربی و ساختمانی نسبتاً ساده و کوچک متاثر از معماری دوره ایلخانان مغول که بعد ها ایوانی نیز در آن تعبیه گردیده و معروف به مسجد بابا محمود است قرار دارد که قدمت بنا به اوایل قرن هفتم ه.ق می رسد.
مزار شیخ محمد بن بکران از شاگردان بابا محمود سهرفیروزانی در شهری به همین نام در غرب اصفهان در شهرستان فلاورجان در نزدیکی بقایای یک مجموعه مقدس یهودیان شامل بنای یادبود استراخاتون (سارا بت آشر) قرار دارد. این بنا متعلق به عصر ایلخانی است و نوع معماری آن آذری می‌باشد.