ایل بیگ

ایل در جامعه عشایر ایران عبارت است از اتحادیه‌ای سیاسی متشکل از طوایف عشایری که به اتکای وابستگی‌های خویشاوندی (نسبی، سببی و آرمانی) یا در برهه زمانی خاص، بنا به مصالح و ضرورت‌های سیاسی و اجتماعی با هم متحد شده و تشکیل یک ایل را می‌دهند. معمولاً ایلات دارای سرزمین و قلمرو ایلیِ خاص خود بوده و تحت رهبری و مدیریت شخصی با سمت ایلخان یا ایل بیگ اداره می‌شدند.از بزرگترین ایل های ایران میتوان به ایل بیرانوند و ایل سادات و ایل بختیاری و ایل قشقایی اشاره کرد