ایل ارسلان

بیشتر یافته‌های این شهر از هم گسیخته و ویران اند. سه آرامگاه کوچک از سدهٔ ۱۲ میلادی، یک آرامگاه ویرانه شناخته‌شده به نام ترابک خانم از سدهٔ چهاردهم - که از سال ۱۹۹۰ در حال بازسازی اند - در این جایند. نشان ویژهٔ این شهر گلدستهٔ قوتلوغ تیمور وابسته به سدهٔ ۱۱ میلادی است. این گلدسته ۶۰ متر بلندا دارد و پس از سازه‌ای به نام گلدستهٔ جم بلندترین سازه است. همچنین کهن‌ترین آرامگاه این جا آرامگاه ایل ارسلان است با گنبد مخروطی شکل ۱۲ تَرکه. ایل ارسلان پدر بزرگ سلطان محمد خوارزمشاه بود که در سال ۱۱۷۲ میلادی مرده است. یک گورستان مربوط به سده‌های میانه نیز در شمال این شهر جای گرفته‌است.

بعد از ایل ارسلان، منازعاتی که بین پسرانش سلطانشاه و علاءالدین تکش برای دستیابی به فرمانروایی ولایات بروز کرد، بارها موجب رویارویی نیروهای این دو برادر شد، تا این که عاقبت با استیلای تکش این درگیریها به پایان رسید.

سرافراز ایل ارسلان و سلیمان که هستد شاهنشه گاه و افسر

در سال ۵۶۱ هـ. ق در ماه محرم موید آی ابه، بیهق را محاصره کرد و در پنجم ماه صفر، پس از گروگان گرفتن از اهالی به نیشابور بازگشت؛ ولی در سال بعد بار دیگر وی به محاصره سبزوار پرداخت و دو ماه پیوسته جنگ بود و در این وقت جماعتی از امرای خوارزم در سبزوار بودند، سرانجام خوارزمشاه ایل ارسلان با لشکر فرا رسید و موید آی ابه مجدد به نیشابور بازگشت.

با مرگ پدرش ایل ارسلان برادر کوچکتر تکش یعنی سلطانشاه با کمک مادرش ترکان خاتون به تخت سلطنت نشست اما تکش که در این دوره حاکم ولایت جند بود حکومت برادرش را نپذیرفت زیرا خود را شایستهٔ حکومت بر خوارزمشاهیان می‌دانست به همین دلیل فرستادگان برادرش را که برای بیعت نزد او آمده بودند بازگرداند و گفت به خوارزم سفر نخواهد کرد و سلطنت سلطانشاه را به هیچ وجه قبول ندارد