ایشه

آندم که کنی عزم شکار ایشه خوبان درپای سمند تو چرا خاک نگردم

زیبا نبود بر قد کس ایشه خوبان زینسان که بقد تو بود جامه شاهی

پیش تو کم از خاک رهست ایشه خوبان گر صرف رود مال و منال و سر و جان هم

آشفته ثناخوان تو شد ایشه مردان بر حالت او دشمن مگذار بخندد

فریاد من رس ایشه عالم که دست آن داری که داریم ز جفای فلک نگاه

هیچ نقصان نبود قدر ترا ایشه حسن گر نگاهی سوی درویش کهن ژنده کنی

همچو دارالملک خوارزم ایشه پیروز بخت یافت دارالملک تورستان ز اقبال تو جاه

عدل کن عدل ایشه مشرق که در هر دو سرای هست نیکو کار عادل را همان عدلش پناه

وصل از تو نجویم که ترا ایشه خوبان ننگ آید اگر با من درویش نشینی

ملک خوارزم ایشه مشرق ترا چون مرکبی است یافته در مرغزار عدل تو آب و گیاه