( آیای ) آیای. ( ع اِ ) ج ِ آیه. ایای. [ ای یا ی َ ] ( ع ضمیر ) متکلم وحده بمعنی من. ( ناظم الاطباء ).
معنی کلمه ایای در فرهنگ فارسی
متکلم وحده بمعنی من
معنی کلمه ایای در دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی إِیَّایَ: فقط من ریشه کلمه: ایای (۵ بار)ایی (۶۲۸ بار)ی (۱۰۴۴ بار) ضمیر منفصل منصوب است، ضمائر نصب برای روشن شدن مرجع ضمیر به آن داخل میشود مثل [نَرْزُقُهُمْ وَ اِیّاکُمْ» و مثل«وَقَضی رَبُّکَ اَلّا تَعْبُدُوا اِلّا اِیّاهُ» و مثل «اِیّاکَ نَعْبُدُ وَ اِیّاکَ نَسْتَعینُ» در مفردات گوید: آن لفظی است که ضمائر نصب به آن لاحق میشود.
جملاتی از کاربرد کلمه ایای
وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ و از ابواب برّ یکی ایمان برستخیز است، یعنی یصدّق بالبعث بعد الموت، باز انگیختن و دیگر بار زنده گردانیدن بعد از مرگ براست دارد، و آیات که بدان ناطق است استوار گیرد، و در قرآن از آن فراوان است: منها قُلِ اللَّهُ یُحْیِیکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یَجْمَعُکُمْ إِلی یَوْمِ الْقِیامَةِ لا رَیْبَ فِیهِ منها قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنْشَأَها أَوَّلَ مَرَّةٍ ثُمَّ رُدُّوا إِلَی اللَّهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ إِلَیْهِ مَرْجِعُکُمْ جَمِیعاً منها وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا، و منها وَ أَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْری و منها ثُمَّ اللَّهُ یُنْشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ و قال النبی صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم یقول اللَّه تعالی شتمنی ابن آدم و ما ینبغی له ان یشتمنی و کذبنی، و ما ینبغی له ان یکذبنی، اما شتمه ایای فیقول ان لی ولدا، و اما تکذیبه فیقول لن یعیدنی کما بدأنی.
کاتا به صورت تنها و با حریف فرضی تمرین میشود؛ البته در برخی مدارس کاتاهای دونفره نیز وجود دارند مانند موگای ریو. بیشتر مدارس اییآیدو تمرینات بریدن (تامه شهگیری) را در دستور کار الزامی خود قرار ندادهاند اما در جهت آموزش بهتر از آن استفاده میکنند. تامشهگیری بیشتر در قرنها پیش برای تست شمشیرهای ساخته شده به کار میرفتهاست و به هیچ عنوان نمیتوان از آن در جهت آموزش استفاده کرد زیرا روش ایای دو بیشتر برکشیدن شمشیر دلالت میکند
شیخ بو یعقوب اقطع در حال رفتن بود. مرا گفتند که: اگر در تو نگرد شهادت بروی عرضه کن. گفتا: مرا غرّ گرفتند، که من کودک بودم. بر بالین وی نشستم. در من نگرست. من گفتم: ایّها الشیخ! تشهد أن لا اله الا اللَّه؟ وی گفت: ایای تعنی؟ بعزة من لا یذوق الموت، ما بقی بینی و بینه الاحجاب العزة! باین مرا میخواهی و بمن میگویی؟