اکراس

هر دو جنس نر و مادهٔ اکراس‌های سیاه شبیه به هم هستند. این پرندگانِ بزرگ‌جثه منقاری دراز دارند که رو به پایین خمیده شده است. سر پرنده سیاهرنگ بوده و تنها بخشی از پرهای پشت سر به رنگ سرخ لاکی است. ناحیه‌ای نیز در نزدیکی شانه‌های پرنده دارای پرهایی سفیدرنگ است.

در فصل بارش که از مه تا اکتبر به طول می‌انجامد، ارتفاع آب در بخشی از یانوس به یک متر می‌رسد. در این زمان، بیشه‌زارها و علفزارها به تالاب تبدیل می‌شود و این آب‌گرفتگی موجب منحصر به فرد شدن حیات وحش آن می‌شود. این منطقه دارای حدود هفتاد گونه پرنده آبزی از جمله اکراس آجری است.

این بوم‌ناحیه اصلی‌ترین منطقه استراحت سبز برای پرندگانی است که بین مرکز و شمال روسیه و آفریقا مهاجرت می‌کنند، بنابراین یک زیستگاه کلیدی برای بسیاری از گونه‌های پرندگان است. پرندگان مهمی که در این بوم‌ناحیه دیده می‌شوند عبارتند از: غاز خاکستری، غاز پیشانی‌سفید بزرگ، زنگوله‌بال، اکراس سیاه، کفچه‌نوک اوراسیایی، حواصیل شب تاج‌سیاه، عروس‌غاز، شاهین بحری، پلیکان خاکستری، گاوچرانک غربی، حواصیل زرد، فلامینگوی بزرگ، اردک سرسفید و کبک دری.

انواع اردک، چنگر نوک سرخ، چنگر معمولی، حواصیل خاکستری، بوتیمار فلامینگو، انواع اردک مثل خوتکا، آنقوت، تنجه، اردک سرسبز، فیلوش، اردک سرحنایی، پلیکان، انواع کشیم، انواع گنجشک‌سانان مانند زردپره‌ها، سهره‌ها، گنجشک‌ها، سسک‌ها و مگس‌گیرها، چوب‌پا، سنقر تالابی، کبوتر چشم‌زرد خاوری، سارگپه پابلند، اکراس سیاه و زنبورخوار، از پرندگان این منطقه هستند.

اکراس‌های سیاه به اندازهٔ بیشتر دیگر گونه‌های اکراس‌ها وابسته به آب نیستند اما با این وجود می‌توان آنها را در کنار دریاچه‌ها، باتلاقها، بستر رودخانه‌ها و زمین‌های کشاورزی آبیاری‌شده مشاهده نمود. این پرندگان گروه‌دوست بوده و معمولاً در دستجات کوچک در کنارهٔ زمین‌های مرطوب به جستجوی غذا می‌پردازند.

تنها زیستگاه و محل زاد و ولد اردک کرکری در جهان این تالاب است و پرندگانی چون گیلانشاه خالدار و اکراس آفریقایی نیز از نمونه‌های بسیار کمیابی است که در این منطقه یافت می‌شود.

این دریاچه با داشتن بیش از یک‌صد جزیره کوچک صخره‌ای محل توقف پرندگان مهاجر از جمله فلامینگو، پلیکان، کفچه‌نوک، اکراس، لک‌لک، اردک پیسه، نوک‌خنجری٬

پلیکان‌سانان (پلیکان‌ها حواصیل‌ها و اکراس‌ها)

تغذیه اصلی اکراس هادادا از کرم‌های خاکی است.