اکرا

عزم همصحبتی قیمه بود اکرا را دلم از غصه این قصه ملالی دارد

تو اکرا را غنیمت دار صوفی که هست این دم بلند ایوان بغرا

تا چرا در حرم دیگ نشیند با گوشت من پریشانی بسیار ز اکرا دارم

چو نان میده و بریان به دست برناید برو به کاسه اکرا بساز ای قلاش

بهرامشاه را اکرا بود مرد حرب(!) صد بار هست چون اکرا کند رأی تو(!)

جستم اکرا قدحی، قلیه رنگین«لا» گفت وه چه گویم که چها بر دل از آن «لا، لا» رفت