اپی نفرین

عوامل مختلفی بر کنترل ضربان قلب ارائه شده توسط مرکز قلبی عروقی از طریق اتوریتمی و عصب تاثیر می گذارد. اینها شامل هورمون هایی مانند اپی نفرین، نوراپی نفرین و هورمون های تیروئید می شود.

عمل اصلی داروهای این گروه در مغز مهار بازجذب سروتونین و نور اپینفرین با بلوک نمودن عملکرد انتقال دهنده‌های سروتونین و نور اپی نفرین است؛ لذا موجب افزایش سطح مغزی سروتونین و نور اپینفرین می‌شوند. این داروها اثر بسیار کمی بر روی انتقال دوپامین دارند. این داروها بر بسیاری از گیرنده‌های عصبی در مغز اثرات متفاوتی دارند.

شریان‌ها و سیاهرگ‌ها می‌توانند قطر داخلی خود را از طریق انقباض عروق و اتساع عروق، که توسط سیستم عصبی خودمختار کنترل می‌شود، تنظیم کنند. این فرایندها به تنظیم جریان خون به اندام‌های پایین دست و دمای بدن کمک می‌کند. اندازه رگ‌های خونی بسیار متفاوت است، از ۲۵ میلی‌متر برای آئورت تا ۸ میکرومتر برای مویرگ‌ها. انقباض عروق با انقباض عضله صاف عروق رگ‌های خونی را باریک می‌کند و توسط منقبض کننده‌های عروقی مانند پروستاگلاندین‌ها، وازوپرسین، آنژیوتانسین و اپی نفرین تحریک می‌شود. اتساع عروق، یک فرایند مشابه، با واسطه اکسید نیتریک، که به عنوان عامل آرامش بخش مشتق از اندوتلیوم نیز شناخته می‌شود، انجام می‌شود.

این داروها از راه افزایش فعالیت گیرنده‌های تحریکی و کاهش فعالیت گیرنده‌های مهاری سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) نقش خود را ایفا می‌کنند. تحریکات عصبی با فعال شدن دستگاه اعصاب سمپاتیک انجام می‌شود. مواد درون‌زاد محرک در مغز کاتکولآمین‌ها هستند که شامل ۳ میانجی عصبی(نوروترانسمیتر)به نام‌های اپی نفرین (آدرنالین)، نور اپی نفرین (نورآدرنالین) و دوپامین هستند.

خروسک متوسط تا شدید را می‌توان با افشانه اپی نفرین التیام بخشید (محلولی استنشاقی که مجرای هوا را باز می‌کند).

مانند همه آگونیست‌های گیرنده آدرنرژیک β، اولوداترول اثر اپی نفرین را بر روی گیرنده‌های β۲ در ریه تقلید می‌کند، که باعث شل شدن برونش‌ها و کاهش مقاومت آن‌ها در برابر جریان هوا می‌شود.

مصرف مواد غذایی که دارای تیرامین (نوعی اسیدآمینه) هستند به همراه این داروها سبب بالارفتن فشار خون می‌شود زیرا تیرامین سبب آزاد شدن ذخایر مونوآمینی مانند دوپامین، نوراپی نفرین و اپی نفرین می‌شود. تعدادی از مهم‌ترین غذاهایی که درصد بالایی تیرامین دارند: پنیر، برخی مشروبات الکلی مانند آبجو، پوست موز، خمیر لوبیا و سویا، ماهی، جگر، سوسیس، گوشت نمک‌سود، جینسینگ، میگو و مکمل‌های پروتئینی هستند.

درحالی‌که اپی نفرین معمولاً شدت خروسک را طی ۱۰ تا ۳۰ دقیقه کاهش می‌دهد، اثرات ان تنها تا دو ساعت باقی می‌ماند.

کودکان مبتلا به خروسک را باید تا جای ممکن آرام نگه داشت. استروئیدها به صورت روتین تجویز شده و در موارد شدید از اپی نفرین استفاده می‌شود. کودکان با سطح اکسیژن (مقدار اکسیژن محلول در خون) زیر ۹۲٪ باید اکسیژن دریافت کنند.

این داروها اصولاً به علت خطر تداخل با سایر داروها وغذاها مانند پنیر پرعارضه‌اند. سایر عوارض مانند سرگیجه، خشکی دهان، دردهای عضلانی، تهوع واستفراغ، خواب آلودگی، افزایش اشتها و وزن، تاری دید، اختلال در فعالیت جنسی، یبوست، اشکال در ادرارکردن، عوارض قلبی هم ممکن است اتفاق بیفتد. درصورت مصرف هم‌زمان داروهای وقفه‌دهنده مونوآمینو اکسیداز با غذاهای حاوی تیرامین مانند پنیر، کالباس، سوسیس، کنسرو ماهی، لوبیا، انگور، موز، نوشابه‌های حاوی کولا، کاکائو و آبجو، فشار خون بیمار به‌طور خطرناکی افزایش می‌یابد زیرا تیرامین باعث آزاد شدن ذخایر مونوآمینی مانند دوپامین، نوراپی نفرین و اپی نفرین می‌شود.