اوحی

بقرب او ادنی و بسر ما اوحی بلطف کرمنا در مزیت انسان

طالب اوحی شده دل پر شعاع سبع هشتم باز میجست از سباع

هم به بویت از گلستان ماوحی هر نفس شاه با اوحی مشام جان معطر یافته

کی شناسی رموز ما اوحی گر در آیت ترا درایت نیست

سیر أسری در طریقت یافته سرّ ما اوحی حقیقت یافته

عشق را گیرم که در قرآن نگفت عشق را در گنج ما اوحی نهفت

و اوحی اللَّه الی عیسی (ع) یا بن مریم عظ نفسک فان اتّعظت فعظ الناس و الّا فاستحی منّی.

و گرچه نحل وقتی نوش بارد نیش هم دارد تو آن منگر که اوحی ربک آمد وحی در شانش

سالها خون خورده‌ام تا دین بدست آورده‌ام از فروغ نور دینم سر ما اوحی به‌بین

وَ اللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشاهُ قال عمرو بن مسعود و عائشة: ما نزل علی رسول اللَّه علیه الصلاة و السلام آیة اشدّ علیه من هذه الایة. و قالت عائشة: لو کتم النّبی (ص) شیئا ممّا اوحی الیه لکتم هذه الایة.