اوتوه

پس معلوم مى شود اختلاف در امور زندگى بعد از وحدت و اتحاد ناشى شده ودليل بر اينكه در آغاز، اختلاف دومى ، يعنى اختلاف در دين نبود، جمله : (وما اختلف فيهالا االذين اوتوه بغيا بينهم ) است پس اختلاف در دين - تنها از ناحيه كسانى ناشى شدهكه حاملان كتاب و علماى دين بوده اند و انگيزه آنان حسادت با يكديگر و طغيان بوده است.

اين وضع مدتى ادامه يافت ولى كم كم وسوسه هاى شيطانى و امواج خروشان هواى نفسكار خود را در ميان گروهى كرد و با تفسيرهاى نادرست تعليمات انبياء و كتب آسمانى وتطبيق آنها بر خواسته هاى دلشان ، پرچم اختلاف را بار ديگر برافراشتند ولى ايناختلاف با اختلافات پيشين فرق داشت سرچشمه اختلافات پيشينجهل و بى خبرى بود كه با بعثت انبياء و نزول كتب آسمانى بر طرف گرديد در حالىكه سرچشمه اختلافات بعد همان ستمگرى و لجاجت و انحراف آگاهانه از راه حق و در يككلمه (بغى ) بود و لذا در ادامه اين آيه مى فرمايد: (در آن اختلاف نكردند مگركسانى كه كتاب آسمانى را دريافت داشته بودند و بينات و نشانه هاى روشن به آنهارسيده بود آرى آنها به خاطر انحراف از حق و ستمگرى در آن اختلاف كردند) (و ما اختلففيه الا الذين اوتوه من بعد ما جاءتهم البينات بغيا بينهم ).

در اين آيه شريفه پيروى از ظنّ را به اكثر كفار نسبت داده ، با اينكه همه آنان كافرند،و دليلى يقينى بر مرام خود ندارند. و اين بدان جهت است كه پيشوايان كفر نسبت بهدرستى مرام خود نه تنها ظنى ندارند، بلكه به نادرستى آن و به حقانيت دين حق يقيندارند، چيزى كه هست بغى و دشمنيهائى كه با هم دارند وادارشان كرد به اينكه به خاطرحق دست از باطل برنداشته همچنان مردم را به سوىباطل دعوت كنند، همچنانكه خداى عزوجل درباره وضع آنان فرموده : (و ما اختلف فيه الاالذين اوتوه من بعد ما جاءتهم البينات بغيا بينهم ).

و به همين جهت در آيه مورد بحث ، ميان فطرى بودن دين وجهل به آن جمع كرده ، از يكسو فرموده : دين خدا فطرى بشر است و از يكسو هم فرمودهبيشتر مردم نميدانند، و اين بنظر ما با هم نميسازد، و بيان ما اين تنافى را جواب ميگويد،همچنانكه در جاى ديگر فرموده : (و انزل معهم الكتاب بالحق ، ليحكم بين الناس ، فيمااختلفوا فيه ، و ما اختلف فيه الا الذين اوتوه ، من بعد ما جاءتهم البينات ، بغيا بينهم)، (و با انبياء كتاب فرستاديم به حق ، تا ميان مردم در آنچه اختلاف مى كنند حكم كنند ومردم در آن كتاب اختلاف نكردند، مگر همانهائى كه كتاب بسويشان آمده بود، و بازاختلاف نكردند، مگر بعد از آنكه ادله اى روشن در حقانيت كتاب برايشان آمد و علت ايناختلافشان مخالفت ها بود كه دربين خود داشتند) كه مى فهماند اختلاف در مطالب كتاب ،ناشى از ستمگرى علمائى بود كه حامل علم بآن كتاب بودند.

از اين رو معناى آيه اين مى شود: آن كسانى كه در اثر اختلاف كلمه ، دين خود را متفرقساختند، و اختلافشان هم از روى علم بود - و ما اختلف الذين اوتوه الا بغيا بينهم - برراه تو كه اساسش وحدت كلمه است قرار ندارند، و سرانجام كار ايشان باپروردگارشان است ، و از ايشان چيزى به تو نمى چسبد، خداى تعالى روز قيامت ايشانرا آگاه مى كند به آنچه كه مى كردند و حقيقت رفتارشان را كه خود گروگان آنند برايشان روشن مى سازد.

و در آيه زير هر دو اختلاف را ذكر كرده و فرموده : (كان الناس امة واحدة فبعث اللّهالنبيّين مبشرين و منذرين و انزل معهم الكتاب بالحق ليحكم بين الناس فيما اختلفوا فيه) اين همان اختلاف اول است كه اختلاف در امور مادّى و زندگى مادى است . (و ما اختلففيه ) اين آن اختلاف دومى يعنى اختلاف در امر دين است (الا الذين اوتوه من بعد ماجاءتهم البيّنات بغيا بينهم فهدى الله الذين آمنوا لما اختلفوا فيه من الحق باذنه ).

اوتوا ما پایتخت و بزرگ‌ترین روستا در منطقه شهرداری اوتوه در آبخوست و ایالت کوسرائی در کشور ایالات فدرال میکرونزی است.