اَهلِ حَدیث (یا: اصحاب حدیث) اصطلاحی فقهی، به آن دسته از فقهای اهل سنّت گویند که به تحصیل حدیث و نقل اخبار اهتمام می ورزیدند و در استنباط احکام شرعی از رأی و قیاس پرهیز می کردند؛ مانند مالک بن انس، و محمد بن ادریس شافعی، و سفیان ثَوری؛ و احمد حنبل و داود بن علی بن محمد اصفهانی و پیروان آنان از فقهای حجاز. در تقابل با آن ها اهل رأی هستند. نیز ← اصحاب رأی
معنی کلمه اهل حدیث در دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] عنوان پیروان یکی از دوگرایش فقهی در شیعه (اخباریان) مقابل اصولیان و همچنبن صاحبان یکی از دو گرایش اصلی فقهی در اهل سنت، مقابل اصحاب رأی و همچنین عالمان علم حدیث را اهل حدیث می گویند. تعلیمات اسلام دارای سه حوزه می باشد:أ. حوزه عقاید که علم کلام متکفل بیان مسائل آن است.ب. حوزه اخلاق که علم اخلاق موظف به کنکاش، در این موضع می باشد.ج. حوزه احکام که علم فقه عهده دار بیان مسائل آن می باشد. فرقه های مسلمین مسلمین از نظر فقهی و آنچه مربوط به فروع دین و مسائل عملی است، روش های مختلفی پیدا کردند، بدین سبب فرقه های: جعفری، زیدی، حنفی، شافعی، مالکی و حنبلی، تقسیم شدند و هر فرقه ای، فقهی مخصوص به خود دارد. از نظر مسائل اعتقادی و چیزهایی که مربوط به ایمان و اعتقاد مسلمانان است نیز به فرقه های مختلف تقسیم شدند: و هر فرقه ای مبانی و اصول اعتقادی مخصوص به خود دارد. اهم مذاهب کلامی اهم مذاهب کلامی عبارت است از: شیعه، معتزله، اشاعره، مرجئه. از این میان اشاعره را ـ که در اوایل «اهل الحدیث» نامیده می شدند ـ، اجمالاً مورد بررسی قرار می دهیم. ولی از آنجا که تاریخچه «اهل الحدیث» با «معتزله» در هم گره خورده؛ لذا از هر دو به صورت پیوسته یاد خواهد شد؛ تا به طور کامل «اهل الحدیث» یا «اهل السنه» شناخته شود. بررسی اعتقاد معتزله ... [ویکی حج] اهل حدیث: فرقه ای از اهل سنت با اندیشه ظاهرگرایی و اکتفا به حدیث در فهم و استنباط شریعت، در برابر اصحاب رأی می باشند. اصحاب یا اهل حدیث کسانی هستند که در گردآوری حدیث می کوشند و در استنباط احکام از نصوص بیرون نمی شوند و از قیاس می پرهیزند. این تعبیر بر محدثان حجاز، یاران مالک بن انس، یاران شافعی، سفیان ثوری، احمد حنبل و داود اصفهانی اطلاق می گردد. اهل حدیث بعد از آزاد شدن تدوین حدیث، اولین کسانی بودند که به تدوین احادیث نبوی پرداختند. اینان در ضمینه های مختلف از جمله فقه، عقاید و دیگر علوم اسلامی جایگاه ویژه ای پیدا کردند و در مقابل اصحاب رأی نظرات متفاوتی بر مبنای احادیث نبوی ارائه دادند؛ اما به سبب اتکا بر ظاهر احادیث، دچار جزمیت و خطا شدند و تحجر گرایی را به اوج رساندند. در مورد امامت، آنان قائل به اختیار هستند و به وجود نص قائل نیستند؛ با این حال اعتقاد به وجود نص بر امامت ابوبکر در مورد برخی از آنان آمده است. از جمله نقدهایی که به اهل حدیث می شود این است که آنان در تبیین مسائل و مباحث عقلی ناتوان هستند. تعبیر اصحاب یا اهل حدیث را با سه کاربرد می توان یافت: اصحاب حدیث نخستین تدوین گران حدیث نبوی هستند. در پی آزاد شدن گزارش و تدوین حدیث در روزگار عمر بن عبدالعزیز (حک: 99-101ق.) وی به کار گزارانش در مدینه دستور داد کسانی به گردآوری و تدوین حدیث نبوی پردازند. این افراد که در عرصه حدیث و شناخت آن کوشیدند، به تدریج به دلیل همین اهتمام، به اصحاب حدیث یا اهل حدیث و آثار شناخته شدند. البته این تعبیر بر گروهی ویژه اطلاق نمی گشت. با توجه به تدوین حدیث، در مباحث نظری، نزدیکی معنایی اصطلاحات محدث، حافظ و اصحاب حدیث بررسی می شد.
جملاتی از کاربرد کلمه اهل حدیث
در نزد اهل حدیث، احادیث از جنبههای گوناگونی بررسی میشوند.
سخنان علما درباره او در امل العمال: شیخ حسن بن علی بن احمد العاملی حنینی عالمی فاضل، ادیب ماهر، شاعر، فقیه فرهیخته، اهل حدیث، راستگو، امین و باوقار بود...
شمسالدین ذهبی، محدث و تاریخنگار مسلمان و سیرهنویس اهل سنت در سده هشتم و نهم قمری بود. او در دمشق متولد شد و در سال ۷۴۸ هجری قمری درگذشت. وی در فقه پیرو شافعی است و در کلام به اهل حدیث گرایش دارد.
این میراث به پیروان او انتقال یافت، که بعداً به دو فرقه جدید تقسیم شدند ، یعنی دیوبندی ها و اهل حدیث . با این وجود تا پایان قرن نوزدهم ، احساسات ضد شیعه حاشیه ای بود و پیروان سید احمد بریلوی تعداد کمی داشتند.
وقتی من به مرو بودم. یکی از ائمهٔ اهل حدیث آن که معروفترین بود مرا گفت: «من اندر اباحت سماع کتابی کردهام.» گفتم: «بزرگ مصیبتی که اندر دین پدیدار آمد، که خواجه امام لهوی را که اصل همه فسقهاست حلال کرد!» مرا گفت: «تو اگر حلال نمیداری، چرا میکنی؟» گفتم: «حکم این بر وجوه است بر یک چیز قطع نتوان کرد اگر تأثیر اندر دل حلال بود سماع حلال بود؛ و اگر حرام حرام، و اگر مباح مباح. چیزی را که حکم ظاهرش فسق است و اندر باطن حالش بر وجوه است اطلاق آن به یک چیز محال بود.» واللّه اعلم بالصّواب.
ابن حنبل اهل حدیث بود و توجهی به رأی نداشت. استناد او صرفاً به قرآن و حدیث پیامبر اسلام بود. محمد پسر عبدالوهاب، نیز مذهب حنبلی داشتهاست.
ایمان در اسلام یکی از موضوعات پرمناقشه میان مذاهب اسلامی از سده نخست هجری بوده است. خوارج دایره آن را بسیار وسیع و معادل اسلام میگرفتهاند و خروج از ایمان را به منزله کفر تلقی میکردهاند. شیعه ایمان را در گروه پذیرش ولایت علی بن ابی طالب میدانسته است و اهل حدیث آن را بر اساس آیات قرآن شامل اعتقاد به خدا، پیامبران، قرآن، ملائکه و معاد میدانستهاند.
دهخدا در لغت نامه و در خصوص وی چنین مینویسد. سلمان بن اشعث بن اسحاق بن بشیر، مشهور به ابو داوود، پیشوای اهل حدیث است.
از آنجا که اسلام از نظر تاریخی توسط صوفیان به بنگلادش آوردهشد پیروان طریقتهای صوفی همچون دیوبندی، اهل حدیث (که از فرقه حنفی هستند) نیز در این کشور حضور درخور توجهی دارند
آن روزها از کلمه "وهابی" برای پیروان سید احمد بارلوی و شاه اسماعیل دهلوی استفاده می شد. بعداً، این مکتب فکری به دو شاخه دیوبندی ها و اهل حدیث تقسیم شد که ایدئولوژی دیوبندی بیشتر به آیین سید احمد نزدیک بود. در فرهنگ های انگلیسی، اطلاعاتی راجع به حضور وهابی ها در مناطق پاکستان امروزی تهیه شده است. جدول زیر اطلاعات مربوط به این روزنامه ها را نشان می دهد.
این تفسیر مشحون از شواهد نظم و نثر عربی و مباحث لغوی، کلامی، فقهی، بلاغی و نیز بررسی اختلاف قرائتها و ترجیح اصح قرائات، و ایراد اقوال مفسران و پاسخ به آنها و نیز طرح سوالات جدید برای درگیری ذهن خواننده و تبیین وجوه مختلف تفسیری اعم از لفظی و معنایی است. گفتنی است که تفسیر کشاف اگر چه به جهت تمایل و تعصب زمخشری در مذهب اعتزال، از گذشته، محل اعتراض و اشکال بسیاری از ائمهٔ اشعری و اهل حدیث قرار داشته و شروح و ردیههای متعددی را بر آن نگاشتهاند، اما به عنوان یکی از تفاسیر متقن و مورد اعتماد، در مجامع شیعی و اهل سنت محل توجه و استقبال بوده است.
گویند و گفته اند که آبستن است شب وین گفتگوی دانند اهل حدیث ورای