اهل بغی

بار نال لشگر آمال اهل بغی را تیرباران سپاهت لشگر آجال باد

جگر گرم او ز آب زلال منع کردند اهل بغی و ضلال

این بلا بر جان اهل بغی بود و آنکه در خون محبّش سعی بود

هوای شاه جهان سنت است و بدعت نی در اهل بغی بود بدعت و هوا دیدن

چند بردی بسوی چند از راه تا بر آری ز اهل بغی دمار

بر اهل بغی و طغیان چون بر گوزن گور تیری همی گشای و سنانی همی گذار

مر خطه زمین را از اهل بغی و کفر خالی کند به تیغ سراسر خدایگان

رسید صولت قهرش به جان حاسد ملک به اهل بغی خود از دره عمر چه رسد

هوش و حال اهل بغی از هیبت تیغ تو رفت هر که یاغی شد ز تیغت رفته هوش و حال باد

بر خنمان اهل بخارا کراست دست از اهل بغی و طغیان از سهم و بیم جان