انور پاشا
معنی کلمه انور پاشا در فرهنگ فارسی
فرمانده ترک در جنگ ۱۹۱۸ ۱۹۱۴ متولد در قسطنطنیه وی پس از شکست از سویت ها و محبوس شدن به دست آن ها به قتل رسید ٠
معنی کلمه انور پاشا در دانشنامه آزاد فارسی
اَنوَر پاشا (۱۸۸۱ـ۱۹۲۲)
سردار و سیاستمدار دولت عثمانی. رهبری شورش نظامی ۱۹۰۸ را برعهده داشت که به انقلاب ترکان جوانمنجر شد. در جریان جنگ با بلشویکها در ترکستان کشته شد. در ۱۸۹۸ وارد ارتش شد، در ۱۹۰۵ در جنبش ترکان جوان شرکت کرد و درپی انقلاب ۱۹۰۸ وابستۀ نظامی دولت عثمانی در برلین شد. با آغاز شورش علیه عثمانی در ۱۹۰۹ به سالونیکبازگشت و به سقوط عبدالحمید کمک کرد. اعراب طرابلسرا در جنگ طرابلس با ایتالیا (۱۹۱۱) سازمان دهی کرد و در جنگ دوم بالکان آدریانوپولرا در ۱۹۱۳ از بلغارها بازپس گرفت. در آن زمان که با درجۀ پاشا به وزارت جنگ منصوب شده بود با یک شاهدخت ازدواج کرد. گرایش او به آلمان از عوامل اصلی تصمیم عثمانی مبنی بر اتحاد با آلمان علیه متحدین در جنگ جهانی اول بود، هر چند که تلاش هایش برای کسب فرماندهی نظامی در دوران جنگ همواره با شکست روبه رو می شد. پس از شکست ترکیه، به قفقاز گریخت و از آن جا مقاومت علیه مفاد پیمان صلح را خواستار شد. چون امکان بازگشت به قدرت در عثمانی را نداشت، به گروهی از ضد بلشویک ها در ازبکستان پیوست و در حین فرماندهی آنان در جریان یک درگیری کشته شد.
جملاتی از کاربرد کلمه انور پاشا
ارمنیان مهم‌ترین مانع منطقه‌ای در راه تحقق این هدف بودند. تبعید بی‌رحمانه ارمنیان را می‌توان تاحدی برخاسته از آرزوی از میان برداشتن مرز میان ترکیه و اقوام تُرک روسیه که کنار مرز می‌زیستند، دانست. در اکتبر ۱۹۱۸ میلادی انور پاشا به برادرش نوری پاشا فرمانده نیروی عثمانی در باکو دستور داد به منظور دست یافتن به پیوستگی و یکدستی جمهوری آذربایجان را از روس‌ها و ارمنیان پاک کند.
در ۲۵ فوریه ۱۹۱۵ میلادی انور پاشا براساس دستورالعمل شماره ۸۶۸۲ دستور حذف تمامی سربازان و افسران ارمنی در ارتش عثمانی را صادر نمود در مقابل ده‌ها هزار ارمنی ساکن قفقاز و روسیه به واحدهای داوطلب ارمنی پیوستند. روسیه در سال ۱۹۱۷ میلادی بسیاری از مناطق ارمنی‌نشین عثمانی را تحت کنترل داشت ولی پس از انقلاب اکتبر و خروج نیروهای نظامی روسیه از آن مناطق، واحدهای منظم ارمنی در آن مناطق مستقر شد و بعد از نبرد سارداراباد در ۲۸ مه ۱۹۱۸ کشور ارمنستان اعلام استقلال نمود و اولین جمهوری ارمنستان تشکیل شد.
پس از آتش‌بس مودروس در ۳۰ اکتبر ۱۹۱۸، طلعت به‌دنبال تدارکات دقیق، در شب ۱ تا ۲ نوامبر با یک اژدر قایق آلمانی همراه با دیگر رهبران حزب اتحاد و ترقی، شامل انور پاشا، جمال پاشا، بهاءالدین شاکر، ناظم بیگ، عثمان بدری و جمال عظمی از قسطنطنیه گریخت. به جز جمال پاشا، همه آنها عاملان اصلی نسل‌کشی بودند. آنها برای فرار از مجازات جنایات خود و سازماندهی نهضت مقاومت، آنجا را ترک کردند. ویلهلم زولف، وزیر امور خارجه آلمان، به سفارت آلمان در قسطنطنیه دستور داده‌بود تا به طلعت کمک کند و درخواست دولت عثمانی برای استرداد او را رد کرد، او گفت که «طلعت به ما وفادار بوده و کشورمان به روی او باز است.»
این رژه در ارمنستان معترضان بسیاری داشت که به دلیل اظهارات الهام علی اف رئیس‌جمهور آذربایجان در مورد خانات ایروان (که در حال حاضر در ارمنستان واقع شده) به عنوان مناطق تاریخی زندگی مردم آذربایجان و اظهارات اردوغان در مورد روحیه انور پاشا که مورد توجه ارامنه به عنوان یکی از مغز متفکران نسل‌کشی ارامنه بود، که ترکیه آن را انکار می‌کند. نیکول پاشینیان نخست‌وزیر ارمنستان هر دو بیانیه را محکوم کرد. محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، همچنین در مورد شعری که توسط اردوغان قرائت شد با اشاره به جدایی اجباری مناطق شمال ارس از شمال ایران، معروف به آذربایجان ایرانی، که میلیون‌ها آذربایجانی قومی در آن زندگی می‌کنند، ایراد گرفت.
پس از ترور محمود شوکت پاشا حزب اتحاد و ترقی نظام تک حزبی را در کشور پی گرفت که تمام تصمیمات آن توسط اعضای کمیته مرکزی حزب که عبارت بودند از طلعت پاشا- انور پاشا و جمال پاشا گرفته می‌شد و پایه و اساس کار بر مبنای کشور ترک و پان ترکیزم قرار گرفت که در نهایت موجب تولد کشور ترکیه گشت.
یکی از این افکار الهام گرفته شده از انور پاشا، حسین آلپر سلان (۱۹۲۱–۱۸۷۷) یک سرباز تُرک و نویسنده کتاب دربارهٔ زبان و فرهنگ تُرکی بوده‌است. او در کتاب (آیا استان (ولایت) ترابزون تُرکی است یا لاز؟) نوشته‌است:
امپراتوری روسیه (۱۷۲۱–۱۹۱۷) ترکستان غربی را به عنوان یک واحد منفرد کنترل می‌کرد. ایجاد «ملتهای گوناگون» در آسیای میانه در دستور کار سیاستگذاران روسیه نبود. با این وجود، شور انقلابی جنگ استقلال ترکیه (۱۹۱۹–۱۹۲۳) از امپراتوری عثمانی سابق به سرزمین‌های روسیه سرازیر شد. بر اساس ایدئولوژی پان ترکیسم، که می‌خواهد همه سخنرانان زبانهای ترکی از آناتولی تا چین را به یک کشور واحد متحد کند، رهبر جوان ترک انور پاشا شورش باسماچی را در آسیای مرکزی شوروی رهبری کرد. با این حال، اصلاح طلبان پان ترکیست و جدیدیان، حتی اعضای حزب کمونیست ضد باسمچی ترکستان، با ادعای تاجیک‌ها و سایر اقوام غیر ترک برای داشتن هویتی جداگانه در آسیای میانه خصمانه بودند.
در سال ۱۸۸۹ میلادی، این جنبش در میان دانش‌آموختگان نظامی آغاز شد و به قشرهای دیگر جامعه گسترش پیدا کرد و به جنبشی علیه سلطان عبدالحمید دوم تبدیل شد. ترکان جوان در سال ۱۹۰۶، جمعیت اتحاد و ترقی را به‌طور رسمی پایه گذاشتند و یکی از جریان‌های اصلی سیاسی و فرهنگی اواخر دورهٔ عثمانی به‌شمار می‌رفتند. از میان آنها، سه پاشا (محمد طلعت پاشا، انور پاشا، احمد جمال پاشا)، از زمان کودتای ۱۹۱۳ تا پایان جنگ جهانی اول بر قلمروی عثمانی حکم راندند.
آذربایجانی‌ها نیز درگیر مبارزه با بلشویکها بودند . آذربایجانی‌ها در میان مبارزان باسمچی به رهبری انور پاشا یافت شدند ، و عده ای به تأمین مالی این جنبش کمک کردند. برای ده‌ها سال ، مبارزه با سیاست استعماری بلشویکها شکست خورد. بسیاری از اعضای جنبش باسماچی در جنگ از استقلال ترکستان کشته شدند، بخش دیگر به اردوگاه‌های کار در گولاک تبعید شدند .