انفروا

معنی کلمه انفروا در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
نفر (۱۸ بار)
(بروزن فلس) نفر اگر با «من» و «عن» آید به معنی دوری و تفرق باشد و اگر با «الی» باشد به معنی خروج ورفتن است و بعبارت دیگر اگر گوییم: «نَفَرَمَنْهُ وَعَنْهُ» یعنی از آن دور شد و اگر گوییم «نَفَرَ اِلَیْهِ» یعنی به سوی آن رفت. در قاموس گوید: «اَلنَّفْرُ: اَلتَّفَرُّقُ» و در اقرب الموارد آمده «نَفَرَتِ الدَّابَّةُ مِنْ کَذا» یعنی از آن ترسید و کنار شد. در مجمع ذیل . گوید: نفر رفتن است به سوی آنچه بر آن تهییج شده و در جای دیگر گفته: آن در اصل به معنی فزع است. . آن در تقدیر «فَلَوْلاَنَفَرَاِلی طَلَبِ الْعِلْمِ» است یعنی چرا از هر گروه دسته‏ای به طلب علم خارج نمی‏شوند تا در دین عالم باشند راجع به این آیه در «فقه» بحث شده است. . ای اهل ایمان احتیاط (و اسلحه) خویش را برگیرید و گروه گروه یا همگی به جهاد خارج شوید. نفُور: (بروزن عقول) بمعنی دوری است . بلکه در طغیان و دوری از حق اصرار ورزیدند و اگر با «الی» آید به معنی رفتن و خروج باشد چنانکه در اقرب الموارد هست. استنفار: رم دادن و رم کردن طلب خروج و حرکت است . گویی آنها الاغهای رم کرده‏اند که از شیرگریخته.

جملاتی از کاربرد کلمه انفروا

آيات (38) و (39) : ياءيها الذين اءمنوا ما لكم إ ذا قيل لكم انفروا فى سبيل الله اثاقلتم إ لى الا رض...
آيات (41) و (42) : انفروا خفافا و ثقالا و جهدوا باءمولكم و اءنفسكم فى سبيل الله ذلكم...
نخست مى گويد: (اى كسانى كه ايمان آورده ايد چرا هنگامى كه به شما گفته مى شوددر راه خدا و به سوى ميدان جهاد حركت كنيد سستى و سنگينى به خرج مى دهيد)؟ (يا ايهاالذين آمنوا ما لكم اذا قيل لكم انفروا فى سبيل الله اثاقلتم الى الارض ).
يا ايها الّذين آمنوا خذوا حذركم فانفروا ثبات او انفروا جميعا
انفروا خفافاو ثقالا و جهدوا بامولكم و انفسكم فى سبيل الله ذلكم خير لكم ان كنتم تعلمون (41)
انفروا خفافا و ثقالا و جاهدوا باموالكم و انفسكم فىسبيل الله ذلكم خير لكم ان كنتم تعلمون
ياءيها الذين اءمنوا ما لكم إ ذا قيل لكم انفروا فىسبيل الله اثاقلتم إ لى الا رض اءرضيتم بالحيوة الدنيا من الاخرة فما متع الحيوة الدنيافى الاخرة إ لا قليل (38)
و در تفسير عياشى از سليمان بن خالد از امام صادق (عليه السلام ) روايت شده كهفرمود: خداى تعالى كسانى كه گفتند: خداى چه رحمى به ما كرد كه بارسول خدا (صلى اللّه عليه و آله ) نبوديم ، و آسيب نديديم را مؤ من خوانده و فرموده :(يا ايها الّذين آمنوا خذوا حذركم فانفروا ثبات او انفروا جميعا)، تا آنجا كه (اگرمصيبتى به شما برسد مى گويند خدا به ما انعام كرد، كه با شما نبوديم ...).
يايها الذين ءامنوا ما لكم اذا قيل لكم انفروا فىسبيل الله اثاقلتم الى الارض ارضيتم بالحيوه الدنيا من الاخره فما متع الحيوه الدنيافى الاخره الا قليل (38)
مؤ لف : نقد اين بحث ، در مضامين آياتى كه در بر دارنده اين قضيه اند و همچنين رواياتصحيحى كه درباره داستان مذكور وارد شده ، نسبت به روايت فوق سوء ظن مى آورد؛براى اينكه آياتى كه در مقام مذمت مؤ منين (و يا به تعبير اين روايت در مقام مذمت عموم مردم )است ، و آيه غار هم در جمله (الا تنصروه ) بدان اشاره دارد واول همه آنها آيه (يا ايها الذين آمنوا ما لكم اذاقيل لكم انفروا فى سبيل الله اثاقلتم الى الارض ) مى باشد و نيزنقل قطعى ، ثابت مى كنند كه تثاقل از عموم مؤ منين نبود، بلكه پاره اى از مؤ منين دعوت وامر رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) را نسبت به كوچ كردن براى جهاد پذيرفته وبى درنگ حركت كردند، و عده اى از مردم مؤ من و منافقتثاقل ورزيدند.