انسان شناختی
جملاتی از کاربرد کلمه انسان شناختی
موسیقی‌شناسی قومی، قوم‌موسیقی‌شناسی یا اتنوموزیکولوژی عبارتست از بررسی «موسیقی غیرغربی»، «موسیقی قومی» یا «موسیقی جهانی» و مطالعه انسان شناختی موسیقی به مثابه یک پدیده خاص فرهنگی و جنبه‌ای جهانشمول از رفتار اجتماعی انسان. تعریف اتنوموزیکولوژی در بستر تاریخ بارها دستخوش دگرگونی شده است.1
به‌کارگیری رویکردهای انسان شناختی در مطالعه موسیقی (پیرو اندیشمندانی چون دیوید مک آلستر و آلن مریام)، طرح رویکردهای مختلف در پیوند یا بازتاب موسیقی در جامعه و بازتاب جامعه در موسیقی و همچنین بیان نظریات بنیادین در مورد مسئله تغییرات. روش مطالعاتی او مستقیماً بر با تفسیرهای ممکن از موسیقی در بطن و قالب یک فرهنگ بنا می‌شود.
مشاهده کردند پیشرفت فرضی، که معمولاً با مرحله‌ای از تمدن مشابه با اروپای مدرن به پایان می‌رسد، قوم محوری است. آنها همچنین خاطرنشان کردند که نظریه فرض می‌کند که جوامع به وضوح محدود و متمایز هستند، زمانی که در واقع ویژگی‌ها و اشکال فرهنگی اغلب از مرزهای اجتماعی عبور می‌کنند و در بین بسیاری از جوامع مختلف منتشر می‌شوند. (و بنابراین یک مکانیسم مهم تغییر هستند). بوئاس در رویکرد باستان‌شناسی فرهنگی-تاریخی در تلاش برای شناسایی فرآیندهای واقعی به جای آنچه که او به عنوان مراحل نظری رشد انتقاد می‌کرد، بر کار میدانی انسان شناختی تمرکز کرد. رویکرد او تأثیر زیادی بر انسان‌شناسی آمریکا در نیمه اول سده بیستم گذاشت و بیانگر عقب‌نشینی از تعمیم سطح بالا و از «ساخت نظام» است.
پارادایم اول به عنوان زبانشناسی انسان شناختی مطرح می شود. این زمینه به مضامین منحصر به فرد برای رشته فرعی اختصاص یافته است: مستندات زبان خصوصا زبان های محکوم به انقراض دیده می شدند ، این الگو با تمرکز بر زبان اقوام بومی آمریکای شمالی آغاز شد. همچنین این پارادایم بیشتر روی زبان شناسی متمرکز شده است. مضامین شامل:
مریام در این کتاب نظریات و روش‌های تازه ای پیرامون پژوهش موسیقی مطرح کرد و در این شیوهٔ نو، موسیقی را از دیدگاه دانش انسان‌شناسی و با استفاده از روش‌های پژوهشی انسان شناختی مورد توجه قرار داد. به عبارت دیگر با استفاده از رویکردها و نظریات انسان شناختی، این کتاب روشی تازه را برای مطالعهٔ موسیقی پیشنهاد می‌کند. چرا که از نظر نویسنده، این کتاب محصول اندیشهٔ انسان‌شناسی است که با موسیقی دست و پنجه نرم کرده و در این شیوهٔ تازهٔ مطالعاتی، موسیقی را از منظر انسانی آن و با استفاده از روش‌های مطالعاتی مورد استفاده در دانش انسان‌شناسی بررسی می‌کند.