اندیشه نما

گرد دل من گر هوس بوسه نگردید اندیشه ازان چهره اندیشه نما داشت

پرده از چهره اندیشه نما افکنده است دیگر آن آینه رو در پی رسوایی کیست؟

چون کنند از تو نهان راز دل خود عشاق؟ که به رخساره اندیشه نما می آیی

تا غبار خط شبرنگ نگشته است بلند صائب آن چهره اندیشه نما را دریاب

من نه آنم که کنم راز محبت را فاش صفحه روی تو اندیشه نما افتاده است