اندیشه ناک

گفتم که جامی مشو اندیشه ناک چون شدت آیینه اندیشه پاک

بی می صاف شاد نتوان کرد دل اندیشه ناک غمگین را

گنه کار اندیشه ناک از خدای بسی بهتر از عابد خودنمای

گنهکار اندیشه ناک از خدای بسی بهتر از عابد خودنمای

به کار خادمش اندیشه‌ای همی باید به از گذشته که اندیشه ناک و حیرانست

ز من شنو، مشو اندیشه ناک اگر شنوی که پا نهاده برون دشمنان تو ز گلیم

اگرچه شکرت آلوده نیست ای ساقی چون لب نمب نهی اندیشه ناک خواهم شد

دل اندیشه ناک از منوچهر شاه به درگاه خواند آن دلاور سپاه