اندرین

میان گریه میخندم که چون شمع اندرین مجلس

برآن تا سرانشان ببرم ز تن به خون پسر اندرین انجمن

رام روز بودست از مهر ماه… که چون فریدون را از شیر مادر باز کردند بر گاو نشست، اندرین روز بود.

نه تویی تو ز تست بر کاری تو کئی اندرین میان باری

سخن مبدا و معاش و معاد اندرین چند بیت کردم یاد

پس از مرگ تو اندرین دشت کین زیاران حیدر بشویم زمین

نظری کن که اندرین موسم هست بر جانم از عنا اصناف

فردا چو گل شکفته شود پیش مصطفی رویی که اندرین دهه همرنگ کاه شد

که آید سرشاه و یاران شاه به نزد زنان اندرین جایگاه

اندرین بارگاه با تعظیم اندرین تختگاه با مقدار

جنون عشق برآراست خوش به سامانم کجاست عقل که گل چیند اندرین گلزار

گر قصور مدحت از مایهٔ شرمندگیست اندرین معنی جهانی هست چون من شرمسار