اندروز

چپمن الهام بخش داستان فیلم از رابطه‌اش با دخترش بود. او با کارگردانی مشترک مارک اندروز، اولین کارگردان زن پیکسار در یک فیلم بلند شد. پیکسار برای ایجاد پیچیده‌ترین تصاویر ممکن سیستم پویانمایی خود را برای اولین بار پس از ۲۵ سال به‌طور کامل بازنویسی کرد. دلیر اولین فیلمی است که از فرمت صدای دالبی آتموس استفاده می‌کند.

کار بر روی نسخه های خطی دیالوگ های افلاطون عمده‌ترین دلیلِ شهرتِ بِرنت است. ویراست مشهور او از مجموعه آثار افلاطون از 1900 تا 1907 منتشر شد و تا امروز همچنان معتبر است. بنظر می‌رسد علاقه او به فلسفه و علی‌الخصوص افلاطون از زمانی آغاز شد که در دانشگاه سنت اندروز، دستیار لوییس کمپل بود. بِرنت بخاطر دفاع از تفسیرهای جدید از افلاطون و سقراط شناخته شده‌بود. وی مدعی بود که سقراط ارتباط نزدیکی با فیلسوفان نخستین یونان، که هم‌اکنون پیشاسقراطیان نامیده می‌شوند، داشته‌است. بورنت باورمند بود که سقراط در جوانی شاگرد آرخلائوس، از پیروان مکتب آناکساگوراس، بوده‌است.

دیوید کاکبرن (متولد ۱۲اکتبر ۱۹۴۹) در سنت اندروز و آکسفورد فلسفه خوانده و در سوانسی ، دانشگاه آزاد تدریس کرده است و تا سال ۲۰۱۰ بیش از ۳۰سال را در دانشگاه ولز، لامپیتر گذرانده است، که در آنجا دوره های فلسفه ذهن ، اسپینوزا ، ویتگنشتاین و دیگر مباحث را تدریس می کند.. او در سال‌های ۱۹۹۴تا ۱۹۹۶یک آکادمی خوانندگان بریتانیایی داشت که در طی آن کتاب زمان‌های دیگر را نوشت. او همچنین علاقه و مشارکت عمیقی در گروه حقوق بشر عفو بین الملل دارد.

۱۰ فیلمی در ژانر کمدی رمانتیک به کارگردانی، نویسندگی و تهیه‌کنندگی بلیک ادواردز و بازی دادلی مور، جولی اندروز، دی والاس و رابرت وبر است که در سال ۱۹۷۹ منتشر شد.

در زمان مرگش، دیوید بیتن، اعظم اسکاتلند، اسقف اعظم سنت اندروز، و کاردینال نماینده پاپ در اسکاتلند بود. او به عنوان اسقف اعظم سنت اندروز توسط دکتر جان هامیلتون جانشین او شد.

هافمن در اواخر سال ۱۹۹۸ دانشگاه سنت اندروز را ترک کرد و به عنوان رئیس اداره واشینگتن (۱۹۹۸–۲۰۰۶) و معاون رئیس امور خارجی مؤسسه رند (۲۰۰۱–۲۰۰۴) و مدیر عامل مرکز سیاست عمومی خاورمیانه (۲۰۰۴) این مؤسسه مشغول بکار شد. او همچنین رئیس مرکز مبارزه با تروریسم و ​​ضد شورش (۲۰۰۶–۲۰۰۶) در مؤسسه رند بود.

فریزر یکی از آخرین بازماندگان کمپانی شمال غربی بود که در ۱۸ اوت ۱۸۶۲ فوت کرد. همسرش یک روز پس از مرگ او از دنیا رفت و در کنار او در قبرستان کاتولیک رومی در سن اندروز غربی کانادا به خاک سپرده شد.

در همان سالی که انجمن مذکور برگزار شد، بروستر مفتخر به عنوان شوالیه گشت و نشان انجمن سلطنتی ولفی را دریافت نمود. در ۱۸۳۸ میلادی، به عنوان رئیس کالج‌های متحده سنت سالواتور و سنت لئونارد در دانشگاه سنت اندروز منصوب گشت. در ۱۸۴۹ میلادی به عنوان رئیس انجمن بریتانیا عمل کرده و به عنوان هشتمین شرکای خارجی بنیاد فرانسه، پس از یاکوب برسلیوس انتخاب شد و ده سال بعد، مقام ریاست دانشگاه ادینبورو را قبول کرده و تا چند ماه که منتهی به مرگش شد در این سمت بود. در ۱۸۵۵ میلادی، دولت فرانسه او را ملقب به لژیون دونور کرد.

در سال ۱۹۳۰ از روی این کتاب فیلمی به کارگردانی لوئیس مایلستون ساخته شد. فیلمنامه این اثر توسط چند تن از هنرمندان آن دوره از جمله مکسول اندرسون، جورج ابوت، دل اندروز و سی. گاردنر سالیوان نوشته شد.

هنرپیشه هوارد نگلی (۱۸۹۸–۱۹۸۳) نقش بیدول را در قسمت ۱۹۵۳، «بانویی با چتر ابریشم آبی» در مجموعهٔ تلویزیونی آنتولوژی، روزهای درهٔ مرگ، به میزبانی استنلی اندروز، بازی کرد. در خط داستانی، هلن کرازبی (پرونده کاتلین) اسناد رسمی ایالت کالیفرنیا را در چتر خود حمل می‌کند تا از آنها در برابر افراد لوطی‌که می‌خواهند اسناد را از بین ببرند، محافظت نماید. ریک والین نقش ستوان باب هستینگز را بازی نموده‌است.