معنی کلمه انحر در دانشنامه اسلامی
نحر (۱ بار)
«نُحَیْره» از مادّه «نَحْر» به معنای آخرین روز ماه است; چرا که در آن روز انسان به استقبال ماه نو می رود، و بعضی آن را به معنای آخرین شب و روز ماه گرفته اند، بنابراین معنای روایت چنین می شود: «این استقبال از ماه آینده که خدا مرا به آن امر کرده چیست»؟ولذاجبرئیل گفت:«نحیره» نیست.
تعبیر به «وَ انْحَر» از مادّه «نحر» که مخصوص کشتن شتر است، شاید به خاطر این است که، در میان قربانی ها، شتر از اهمیت بیشتری برخوردار بود، و مسلمانان نخستین، علاقه بسیار به آن داشتند، و قربانی کردن شتر بدون ایثار و گذشت ممکن نبود.
در اینجا دو تفسیر دیگر نیز برای آیه فوق ذکر شده است:
. نَحْر را بالای سینه گفتهاند جمع آن نَحَور است راغب گوید آن محل گردنبند از سینه است و «نَحْرُ الْبَعیر» از آن است که از آن محل نحرش میکنند در صحاح و غیره گفته: نحر در محل نحر مثل گلو در ذبح است معنی آیه چنین است: ما به تو خیر فراوان عنایت کردیم پس برای پروردگارت نماز بخوان و قربانی کن گوئی شمول آن فقط به شتر قربانی است و غیر آن از گوسفند و غیره که ذبح میشوند نه نحر. داخل در مراداند. نحر به معنی اول روز و اول ماه و استقبال آن نیز آمده است «نَحَرَ فُلاناً: قابَلَهُ» و نیز در رو برو بودن دو خانه به کار رفته است. به قول بعضی مراد آن است که نماز بخوان و قبله را استقبال کن. ناگفته نماند: اگر ما موقع تکبیر گفتن در نماز، دستهای خویش را تا محاذی گوش و انتهای سینه بالا بریم با کف دستها نیز استقبال قبله نمودهایم. بنا به مضمون عدهای از روایات که در مجمع و غیره نقل شده مراد از «وانحر» بلند کردن دستها در نماز محاذی انتهای سینه است که عبارت اخرای استقبال قبله با دستها باشد. المیزان این را اختیار کرده قربانی را به قول نسبت داده است و گوید: مراد از نحر بنا به روایت فریقین از رسول خدا و امیرالمومنین علیهماالسلام، بلند کردن دستها در نماز تا انتها سینه است و شیعه آن را از امام صادق «علیه السلام» نقل نموده است. اهل سنت از علی «علیه السلام» نقل کردهاند مراد نهادن دست راست بر دست چپ بر بالای سینه در نماز است (مثل عمل فعلی اهل سنت در نماز) در مجمع پس از نقل آن فرموده: این صحیح نیست زیرا همه عترت طاهره آن حضرت، خلاف این را از آن بزرگوار نقل کردهاند. آنوقت شروع به نقل روایت کرده که مراد از آن بلند کردن دستها درنماز و استقبال قبله با آنهاست. ناگفته نماند: این لفظ بیشتر از یکبار در قرآن مجید نیامده است.