انجیره

معنی کلمه انجیره در لغت نامه دهخدا

انجیره. [ اَ رَ / رِ ] ( اِ ) انجیر. ( برهان قاطع ). انجیر که میوه انجیربن باشد. ( ناظم الاطباء ). تین. ( مؤید الفضلاء ) :
در لبت صدهزار دل گم شد
همچو گاورسها در انجیره.شرف الدین شفروه ( از انجمن آرا ).
انجیره. [ اَ رَ / رِ ]( اِ ) ناوچه مقعد و سوراخ کون. ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ). سوراخ مقعد. حلقه دبر. ( از انجمن آرا ) ( آنندراج ). حلقه دبر. ( فرهنگ سروری ). دره مقعد. ( شرفنامه منیری ) ( مؤید الفضلاء ). سوراخ کس زنان و حلقه کون. ( از شعوری ج 1 ورق 129 ). دبر. اِست :
هر که شد کون پرست بر خیره
تیز یابد عوض ز انجیره .سنایی.اگر چه بدسگال آستانت
بغایت سخت چشم و خیره باشد
ولی تا بنگرد از انتقامش
بدامش خرزه در انجیره باشد.شمس فخری.|| آلات و اسباب مسافر. ( ناظم الاطباء ).
انجیره. [ اَ رَ / رِ ] ( اِخ ) دهی است از بخش بستک شهرستان لار با 439 تن سکنه. آب آن از چشمه و باران و محصول آن خرما و لبنیات است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7 ).
انجیره. [ اَ رَ / رِ ] ( اِخ ) دهی است از بخش مرکزی شهرستان شیراز با 244 تن سکنه. آب آن از قنات و محصول آن غلات و انگور است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7 ).
انجیره. [ اَ رَ / رِ ] ( اِخ ) دهی است از بخش زرقان شهرستان شیراز با 190تن سکنه. آب آن از رودخانه سیوند و محصول آن غلات ، چغندر و میوه است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7 ).
انجیره. [ اَ رَ / رِ ] ( اِخ ) دهی است از بخش میرجاوه شهرستان زاهدان با 150 تن سکنه. آب آن از قنات و محصول آن غلات ، ذرت و لبنیات است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).
انجیره. [ اَ رَ/ رِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان سامن شهرستان ملایر با 343 تن سکنه. آب آن از رودخانه و محصول آن غلات و حبوب و صیفی است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).

معنی کلمه انجیره در فرهنگ عمید

۱. سوراخ.
۲. سوراخ معقد.

معنی کلمه انجیره در فرهنگ فارسی

( اسم ) درختی از تیر. گزنه ها جزو دست. توتها که بلندیش تا ۱۲ متر میرسد و بر خلاف توت یک پایه است و گلهای نر و ماده اش بر روی یک درخت است تین .
ده از دهستان سامن شهرستان ملایر ٠ آب از رودخانه ٠ محصول : غلات و حبوب و صیفی

جملاتی از کاربرد کلمه انجیره

این شهرک در شهرستان شیراز قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۸۲۳ نفر (۲۱۱خانوار) بوده‌است؛ که بعد از الحاق شهرک انجیره به شهرداری شیراز جمعیت این شهرک رو به افزایش یافت.
از شمال کوه، از جنوب لمزان، از مغرب روستای انجیره، و از سمت مشرق به کونه محدود می‌گردد.
از شمال لدخی، از جنوب انجیره، از مغرب گرسور، و از سمت مشرق به کوردان محدود می‌گردد.
تپه سیاهشکه مربوط به سده‌های اولیه دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان ملایر، بخش سامن، دهستان سفید کوه، روستای انجیره واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ آبان ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۳۶۹۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
تپه پورشریف مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان فسا، بخش شیبکوه، دهستان فدشکویه، روستای سنان، منطقه انجیره (کنکان)، جنوب شرق تلمبه کهنه واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۱۸۷۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
بزرگراه دکتر حسابی یکی از بزرگراه‌های شیراز است که شهر را به مسیر خروجی شمال غرب شهر (جاده ۶۷) متصل می‌کند. این بزرگراه از میدان صنایع شروع شده و پس از طی کردن پل شهدای‌جهاد و گذشتن از شهرک‌های آرین، انجیره، بهشتی، گلدشت حافظ، بزین، استقلال و گلستان به زیرگذر شهرک گلستان و پس از آن به بزرگراه علوی ( شهرک دوکوهک- شهرک گویم) متصل می‌شود؛ همچنینخط ۳ متروی شیراز از این بزرگراه عبور می کند که از پل معالی اباد شروع می شود و با گذشتن از ایستگاه راه آهن شیراز بهشهر جدید صدرا ختم می شود.
تپه کهنه مربوط به دوره ساسانیان - سده‌های اولیه دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان فسا، بخش شیبکوه، دهستان فدشکویه، منطقه انجیره (کنکان)، ۱ کیلومتری جنوب تلمبه کهنه واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۱۸۶۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
از طرف شمال کوه، از طرف جنوب رودخانه مهران، از طرف مغرب روستای کوران، و از سمت مشرق به روستای انجیره محدود می‌گردد.
شهرک انجیره (شیراز)، شهرکی در شهر شیراز می‌باشد. موقعیت این شهرک در مقابل شهرک بهشتی و در بلوار صنایع می‌باشد. آب و هوای این شهرک بسیار خنک و معتدل بوده و بسیاری از باغ‌های شهر شیراز در این شهرک قرارداد، این شهرک به تازگی تحت پوشش خدمات شهری شهرداری شیراز قرار گرفته‌است و روند ساختمان سازی در آن بسیار فعال و در حال پیشرفت است. این شهرک هم اکنون جزو شهرداری منطقه ۱۰ میباشد.
تپه دره انجیره مربوط به دوره اشکانیان است و در شهرستان تویسرکان، روستای کنجوران وسطی واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۸۳ با شمارهٔ ثبت ۱۱۴۱۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.