انتقمنا

راغب در مفردات گفته : كلمه (اسف ) به معناى اندوه تواءم با غضب است ، و گاهى درتك تك آن دو نيز استعمال مى شود، و حقيقت اسف ، عبارتست از فوران خون قلب و شدتاشتهاى به انتقام ، و اين حالت اگر در برابر شخص ضعيف تر و پايين دست آدمى باشدغضب ناميده مى شود و اگر در برابر ما فوق باشد حالت گرفتگى و اندوه دست مىدهد... و اينكه در قرآن فرموده : (فلما آسفونا انتقمنا منهم ) معنايش اين است كه وقتى مارا به خشم درآوردند از ايشان انتقام گرفتيم ، ابو عبداللّه رضا گفته : خداوند مانند مااسف نمى خورد، و ليكن او اوليائى دارد كه ايشان اسف مى خورند و خشنود مى شوند،خداوند هم اسف و رضاى ايشان را اسف و رضاى خود خوانده .

و در كـتاب توحيد به سندى كه به احمد بن ابى عبداللّه رسانده ، و او بدون ذكر بقيهسـنـد از امـام صـادق (عـليـه السـلام ) روايـت كـرده كـه درذيـل جـمـله (فـلمـا آسـفـونا انتقمنا منهم ) فرمود: خداى تعالى مانند ما خشمگين نمى شودبلكه او براى خود اوليائى خلق كرده كه آنها خشمگين و يا خشنود مى شوند. و آن اولياءمخلوق خدا و مدبر به تدبير خدايند، و خداى تعالى رضاى آنان را رضاى خود، و سخطآنـان را سـخـط خـود قـرار داده ، چـون ايـشـان را داعـيـان بـه سـوى خـود، ودليـل هـايـى بـر هـسـتـى و آثار هستى خود قرار داده ، بدين جهت اولياء بخاطر او خشم مىكنند، و به خاطر او راضى مى شوند.