امتا
معنی کلمه امتا در دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
امت (۱ بار)
«أَمْت» به معنای زمین مرتفع و تپه است.
بلندی. مکان مرتفع (اقرب الموارد) یعنی در زمین پستی و بلندی نمیبینی از قرینه اَمْت فهمیده میشود که «عِوَج» به معنی انخفاض و پستی و بلندی نمیبینی از قرینه ازمْت فهمیده میشود که «عِوَج» به معنی انخفاض و پستس و بلندی نمیبینی از قرینه اَمْت فهمیده میشود که «عِوَج» به معنی انخفاض و پستی است. در قاموس گوید: اَمْت یعنی مکان مرتفع، تپههای کوچک، پستی و بلندی، و اختلاف در شیئی. ولی مراد از آن در آیه، بلندی است، و این آیه عبارت اخری آیه ما قبل است که فرموده «فَیَذَرْهاقاعاً صَفْصَفاً» قاع به معنی گسترده و صفصف به معنی هموار است.
جملاتی از کاربرد کلمه امتا
پس بنا به گفته وى ديگر اشكالى به آيه شريفه (لا ترى فيها عوجا و لا امتا واردنمى شود - دقت بفرمائيد.
به عذر امت بیچاره احمد مختار کند حکایت وا امتا به لب تکرار
و در سوره طه آيه 105 تا 108 مى خوانيم و يسئلونك عنالجبال فقل ينسفها ربى نسفا - فيذرها قاعا صفصفا - لا ترى فيها عوجا و لا امتا - يومئذ