امام موسی صدر

حمام گله‌داری که به‌اشتباه تنها حمام‌ تاریخی‌ بندرعباس‌  نام‌گرفته و پس از حمام گپ واقع در خیابان امام موسی صدر دومین حمام در بندرعباس بوده‌است.

پیرامون زنده بودن یا کشته شدن موسی صدر و سرنوشت وی پس از سفر به لیبی گمانه‌زنی‌های فراوانی مطرح شده است. پیتر تئوروکس، عضو شورای امنیت ملی آمریکا در دورهٔ جورج دبلیو بوش در کتاب خود به نام ناپدید شدن عجیب امام موسی صدر که در سال ۱۹۸۷ منتشر شد، این موضوع را بررسی می‌کند و در نهایت به این نتیجه‌گیری می‌رسد که مأموران امنیتی لیبی در اثر یک سوءتفاهم صدر را به قتل رسانده‌اند.

با این حال درباره نوع تعامل با قذافی، دو دیدگاه متضاد در میان نیروهای دخیل در انقلاب به وجود آمد. گروهی، به دلیل مساله ناپدیدشدن امام موسی صدر و ادعاهای قذافی در سال‌های پیش از پیروزی انقلاب مبنی بر ایجاد دولت عربی در جنوب ایران یا استقلال کردستان، مخالف ارتباط با قذافی بودند. اما در مقابل، افراد و گروه‌هایی هم بودند که ضمن تاکید بر پیگیری مساله سیدموسی صدر، عدم ارتباط با دولت لیبی را در آن مقطع زمانی به نفع امپریالیسم جهانی می‌دانستند.

خواهرزاده و داماد موسی صدر اما گفت که اخباری که از برخی زندانیان آزاد شده در لیبی چندین سال قبل (آخرین خبر ۱۰ سال پیش) مبنی بر وجود وی در زندان منتشر نموده‌اند، خانواده امام موسی صدر مرگ وی را تأیید نمی‌کنند و همچنان فکر می‌کنند که او در لیبی زندانی است. همچنین محمد کرمی‌راد، عضو کمیته بررسی وضعیت موسی صدر در مجلس شورای اسلامی گفت براساس اسنادی که خانواده او در اختیار مجلس قرار داده‌اند قرائن و شواهد حاکی از زنده بودن صدر است و کسانی که با وی بوده‌اند، زنده بودن موسی صدر را تأیید کردند.

افزون بر این خلقیاتِ قذافی که همواره نوعی مشی احتیاطی را در مسئولان جمهوری اسلامی برمی‌انگیخت، مساله امام موسی صدر هم همچنان بر سختی روابط می‌افزود. در سال‌های پس از فوت خمینی همچنان مطالبه‌گری درباره آقای صدر، از سوی روسای جمهور دنبال می‌شد. در چنین شرایطی، شواهد نشان می‌دهد که هر چه به پایان دوران حکومت قذافی نزدیک می‌شویم، میل به تداوم رابطه میان دو کشور، از سوی جمهوری اسلامی کمتر می‌شود. مهدی فیروزان، داماد سیدموسی صدر روایت می‌کند که «من یادم نمی‌رود که ایشان [خامنه‌ای] فرمودند: به آقای خاتمی (رییس‌جمهور وقت) بگویید که این قضیه را پیگیری بکنند، حتی به قیمت قطع روابط با لیبی، ولو بلغ ما بلغ. من این را خودم از آقا شنیدم.»

پل چهارم یا پل نادری که در امتداد خیابان سلمان فارسی (نادری) و خیابان امام موسی صدر واقع گردیده، در سال ۱۳۵۶ احداث شده است. طول این پل ۵۷۶ متر و عرض آن ۱۶ متر و ۷۱ سانتی‌متر است. هزینهٔ احداث پل مذکور در حدود ۲۳۰ میلیون ریال بوده است.

مؤسسه تحقیقاتی امام موسی صدر در توصیف این کتاب می‌نویسد: «این کتاب با تصحیح، پژوهش و تعلیقات محمدجواد محمودی و سید عبدالستار حسنی به همت انتشارات مؤسسه کتابشناسی شیعه با شمارگان هزار نسخه و در ۱۵۲۰ صفحه (دو مجلد) منتشر شده‌است. در این چاپ ناشر پیوستی با نام «خلاصه‌ای از کلام بزرگان و اندیشمندان شیعه از صدر اسلام» به قلم سیدعبدالحسین شرف‌الدین به آن اضافه کرده‌است.» تحقیق این اثر با مقدمه‌ای مفصل از شرح حال نویسنده آغاز و تصحیح آن بر مبنای نسخه دست‌نویس مؤلف صورت گرفته‌است. تصحیح و تحقیق این کتاب، با ارائه فهرست‌های جامع و فنی در پایان کتاب، در دو جلد سامان یافته‌است.

رباب الصدر در گفتگوی اختصاصی با شبکه تلویزیونی المیادین گفت: «مقامات لیبیایی در سال‌های اخیر مایل بودند به توافقی با ما دست پیدا کنند که ما آن را نمی‌پذیرفتیم. آن‌ها پیشنهاد پرداخت پول در مقابل مختومه شدن پرونده ناپدید شدن امام موسی صدر را مطرح کردند. آن‌ها بارها تماس گرفتند ولی ما پیشنهاد را رد کردیم، ما پول‌پرست نیستیم».

خانواده امام موسی صدر یک بار آمدند به دفتر من برای پیدا کردن او از من کمک خواستند. من با تعجب پرسیدم چرا از من؟ عروس آقای خمینی خواهرزاده موسی صدر بود. شما چرا از دستگاه‌های حکومتی کمک نمی‌گیرید؟ من سمتی ندارم. گفتند که وزارت امور خارجه و اصولاً حکومت ایران می‌گوید روابط سیاسی را نمی‌توان فدای روابط خانوادگی کرد.