امام ربانی

معنی کلمه امام ربانی در لغت نامه دهخدا

امام ربانی. [ اِ م ِ رَب ْ با ] ( اِخ ) احمد فاروقی ( سر... هندی ) از بزرگان مشایخ نقشبندیه و مشهور به «مجدد الف ثانی ». وی از محضر شیخ باقی باﷲ و این شیخ از محضر عبداﷲ احرار کسب دانش کرده بود. مکتوبات وی درجه فضل و کمال او را میرساند. در سال 1034 هَ. ق. وفات یافت محمد المعصوم و یکدست مکی از بزرگان خلفای وی به شمارمیروند. ( از لغات تاریخیه و جغرافیه ترکی ج 1 ).

معنی کلمه امام ربانی در فرهنگ فارسی

احمد فاروقی از بزرگان مشایخ نقشبندیه و مشهور به مجدد الف ثانی .

جملاتی از کاربرد کلمه امام ربانی

بعفو و عفت کاظم امام ربانی کلیم طور کمالات موسی ثانی
یکی دیگر از آثار ملا حامد بیسارانی کتاب ریاض‌المشتاقین است که مشتمل بر یک مقدمه، سه روضه و یک خاتمه می‌باشد. مقدمه در بیان تشرف نویسنده است به حضور مرشد و کسب طریقت. روضهٔ اول در بیان شرح حال خالد ذی‌الجناحین است. روضهٔ دوم در بیان شرح حال شیخ سراج‌الدین. روضهٔ سوم در ذکر دلایل اثبات طریقه و صحت آن و رد اعتراض مخالفین و معاندین است. خاتمه در بیان قسمتی از مناقب امام ربانی مجدد الف ثانی است. آغاز این کتاب چنین است:
سرهند به ده‌ها فرد مقدس، دانشمند، شاعر، مورخ، خوش‌نویس و کاتبی که در آنجا زندگی می‌کردند، شهرت داشت. این شهر بیشتر به خاطر مقبره مقدس امام ربانی شیخ احمد الفاروق السرهندی (۱۵۶۴–۱۶۲۴) نزد مسلمانان منطقه مشهور است. وی یک دانشمند اسلامی هندوستان از نژاد عرب، فقیه حنفی و از اعضای برجسته طریقت صوفی نقشبندیه بود. تعداد زیادی ساختمان از این دوره باقی مانده، از جمله قلعه ای به نام " عم خاص باغ ". گفته می‌شود که در دوران اوج خود، این شهر ۳۶۰ مسجد، باغ، مقبره، کاروانسرا و چاه داشت.