المولى

اين آيه همانطور كه قبلا گفتيم مدت قتال راتحديد مى كند، و كلمه فتنه در لسان اينآيات به معناى شرك است ، به اينكه بتى براى خود اتخاذ كنند، و آن رابپرستند، آنطوركه مشركين مكه مردم را وادار به آن مى كردند،دليل اينكه گفتيم فتنه به معناى شرك است جمله : (و يكون الدين لله ) است ، و آيه مورد بحث نظير آيه : ( و قاتلوهم حتى لا تكون فتنه ، و ان تولوا فاعلمواان اللّهموليكم نعم المولى ونعم النصير) است كه مى فرمايد با مشركين قتال كنيد تا زمانى كه ديگر شركى باقى نماندحال اگر پشت كردند بدانيد كه سرپرست شما تنها خداست ، كه چه خوب سرپرست وچه خوب ياورى است .

كه ((مولى و سرپرست و يار و ياور شما او است ))(هو مولاكم )) ((چه مولى وسرپرست خوبى ،و چه يار و ياور شايسه اى (فنعم المولى و نعم النصير) در حقيقت جمله ((فنعم المولى و نعم النصير) دليل است بر (( و اعتصوا بالله هو مولاكم ) يعنى اينكه به شما فرمان داده شده تنها به ذيل عنايت پروردگار تمسك جوئيد به خاطر آن است كه او برترين مولى و شايسته يار و ياور است . (329)

در بعضى از روايات دارد كه : (نعم المولى و نعم النصير) از اسماء حسناى خدا است ،و در اين صورت مسلما منظور از اسم ، اسم به معناى مصطلح نخواهد بود، چون اسم مصطلح مفرد است و نعم المولى (و نعم النصير) دو جمله هستند بلكه منظور از آن لفظى است كه به پاره اى از مصاديق اختصاص دارد، همچنانكه نظيرش درباره جمله (لاتاخذه سنه و لا نوم ) وارد شده كه از اسماء حسنا است ، و بحث در اسماء حسنا درذيل آيه (و لله الاسماء الحسنى ) در جلد هشتم اين كتاب گذشت .