المنکر

معنی کلمه المنکر در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
نکر (۳۷ بار)
«منکر» به معنای «ناشناس» (از مادّه انکار) است و به معنای زشت و باطل، چرا که برای هر انسان پاک سرشتی ناشناس است، و به تعبیر دیگر،بافطرت انسانی ناهماهنگ است.
فرق میان «فحشاء» و «منکر» را در یک عبارت کوتاه می توان گفت: «فحشاء» اشاره به گناهان بزرگ پنهانی، و «منکر» گناهان بزرگ آشکار است، و یا «فحشاء» گناهانی است که بر اثر غلبه قوای شهویه، و «منکر» بر اثر غلبه قوه غضبیه صورت می گیرد.

جملاتی از کاربرد کلمه المنکر

قول النبی (ص): لتأمرن و لتنهون عن المنکر او لیعمنّکم العقوبة.
وزارت امر بالمعروف، نهی عن المنکر و سمع شکایات طالبان در ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۱ اعلام کرد که از این بعد زنان و دختران در افغانستان باید چشم‌ها، بدن و صورتشان را بپوشانند و زنان از روبنده (برقع) که چهره آن‌ها را کاملاً می‌پوشاند، استفاده کنند.
یا نِساءَ النَّبِیِّ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِنَ النِّساءِ قال ابن عباس: ای قدر کنّ عندی لیس مثل قدر غیر کنّ من النّساء الصالحات. انتنّ اکرم علیّ و ثوابکن اعظم و ذلک للتّقوی فالزمنها، فجعل التقوی شرطا لخیریّتهنّ کما جعل الامر بالمعروف و النهی عن المنکر شرطا لخیریّة هذه الامّة فی قوله: کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ و لم یقل کواحدة من النساء لانّ الاحد عامّ یصلح للواحد و الاثنین و الجمع و المذکّر و المؤنّث، قال اللَّه تعالی: بَیْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ و قال تعالی: فَما مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حاجِزِینَ، و یحتمل ان یکون الکلام تامّا علی احد من النّساء ثمّ استأنف.
فَما لَهُ مِنْ قُوَّةٍ ای ما لهذا الانسان المنکر للبعث یومئذ «من قوّة» ینتصر لنفسه و یدفع العذاب بها عنها «وَ لا ناصِرٍ» یمنعه من عذاب اللَّه و یعصمه من بأسه. ثمّ ذکر قسما آخر فقال: وَ السَّماءِ ذاتِ الرَّجْعِ ای «ذات» المطر سمّی رجعا لانّه یرجع کلّ عام و یتکرّر.
ثُمَّ أَخَذْتُ الَّذِینَ کَفَرُوا بانواع العذاب، فَکَیْفَ کانَ نَکِیرِ ای کیف کان عقابی و تغییری حالهم، و قیل: انکاری علیهم، و قیل: جزاء المنکر من الفعل.
گفت عذاب صعب کسی را باشد که پیغامبری را کشت یا آن مرد که امر بالمعروف و نهی عن المنکر فرماید، پس مصطفی (ص) این آیت برخواند و آن گه گفت: یا ابا عبیده! بنی اسرائیل چهل و سه پیغامبر را بیک ساعت از اول روز بکشتند، پس صد و دوازده مرد از نیک مردان و عابدین بنی اسرائیل برخواستند، تا بر ایشان امر بمعروف رانند و نهی منکر کنند، ایشان آن صد و دوازده مرد را در آخر روز بکشتند، مفسران گفتند این ملوک بنی اسرائیل بودند از آن جهودان که بعد از موسی برخاستند، و این آیت در شان ایشان فرود آمد.
و قال: «من أمر بالمعروف و نهی عن المنکر فهو خلیفة اللَّه فی ارضه و خلیفة رسوله و خلیفة کتابه».