المنون

و خامرنی لخمر هواک سکر فلا اصحو الی یوم المنون‌

از اين آيه بر مى آيد كه مشركين به خود دلخوشى مى دادند كه محمد (صلى اللّه عليه وآله و سلم ) به زودى مى ميرد و ايشان از دعوت او خلاص گشته آلهه آنان از طعنه هاى اونجات مى يابند همچنان كه خداى عز و جل در جاى ديگر همين تسليت را از آناننقل كرده از آن جمله در پاسخ دشمنان كه گفته بودند: (نتربص به ريب المنون )فرمود: ما براى هيچ پيغمبرى قبل از تو نيز عمر جاويدان قرار نداده بوديم كه اينهاآرزوى مرگ براى خصوص تو مى كنند البته تو خواهى مرد ايشان هم مى ميرند و مرگتو سودى به حال آنان ندارد نه آنان اگر تو بميرى جاودان مى مانند و نه خودشان درعمر كوتاهى كه دارند از فتنه و امتحان الهى بر كنار مى شوند، زيرا همه انسانها درطول زندگيشان از امتحان بر كنار نمى مانند و در آخرت نيز از تحت قدرت و سلطنت مابيرون نمى شوند، بلكه به سوى ما باز مى گردند و ما به حسابشان رسيده و جزاىكرده هايشان را مى دهيم .

و از قوم مريم چنين حكايت مى كند: (قالوا يا مريم لقد جئت شيئا فريا، يا اخت هارون ماكان ابوك امرء سوء و ما كانت امك بغيا، فاشارت اليه قالوا كيف نكلم من كان فى المهدصبيا، قال انى عبدالله آتانى الكتاب و جعلنى نبيا...) و در تسليترسول الله (صلى الله عليه و آله ) در نسبت هائى كه از كهانت و ديوانگى و شاعرى بهاو دادند مى فرمايد: (فذكر فماانت بنعمه ربك بكاهن و لا مجنون ، ام يقولون شاعرنتربص به ريب المنون ، قل تربصوا فانى معكم من المتربصين ).

لم یتغیّر لنا اللّیالی حتّی توفتهم المنون‌