الغو

پسر او الغو پیرو تنگری‌باوری بود و یک خان و فرمانروا در خانات جغتای بود.

در این زمان، شورش در چین، قوبلای را از جنگ داخلی منحرف کرد و او به جای تعقیب بیشتر اریق بوقا، به سمت کایپینگ رفت. پس از آن که تهدید حمله قوبلایی از بین رفت، اریق بوقا به جنگ با الغو رفت. الغو فرمانده اریق بوقا، خارا بوخا، را در نزدیکی رودخانه ایلی در سین کیانگ شکست داد، اما مقر فرماندهی خود را در المالیخ از دست داد. او به شهرهای واحه حوضه تاریم عقب‌نشینی کرد.

قوبلای خان همچنین هولاکو را با ۳۰۰۰۰ سرباز مغول تقویت کرد تا بحران‌های سیاسی در خانات‌های غربی را تثبیت کند. به محض مرگ هولاکو در ۸ فوریه ۱۲۶۵، برکه برای عبور از نزدیک تفلیس به راه افتاد، اما او در راه درگذشت. در عرض چند ماه پس از مرگ او، الغو خان خانات جغتای نیز درگذشت. با این وجود، این خلاء ناگهانی قدرت، کنترل قوبلای را بر خانات‌های غربی تا حدودی کاهش داد.