الغاوون

و در كافى به دو سند از ابى بصير از ابى جعفر و امام صادق (عليه السّلام ) روايتكرده كه در ذيل آيه (فكبكبوا فيها هم و الغاوون ) فرموده اند: ايشان مردمى هستند كهبه زبان ، دم از عدالت مى زنند، ولى در عمل بر خلاف آنعمل مى كنند.

(عليه السّلام ) نقل كرده اند، ولى ظاهرا اين روايت درذيل آيه (و الشعراء يتبعهم الغاوون ) وارد شده باشد، چوندنبال آن فرموده (و انهم يقولون ما لا يفعلون - چون اينان مى گويند چيزهايى را كهخود عمل نمى كنند) و هر كس خوب دقت كند مى فهمد كه روايت ، به غاوون در سورهشعراء مربوط است نه به غاؤ ون در آيه (فكبكبوا فيها).

و به همين جهت كسى به شعر و شاعرى اهتمام مى ورزد كه غوى باشد و با تزييناتخيالى و تصويرهاى موهومى سرخوش بوده و از اينكه از حق به غير حق منحرف شوند واز رشد به سوى غوايت برگردند خوشحال شوند و از اين شعراء هم كسانى خوششانمى آيد و ايشان را پيروى مى كنند كه خود نيز غاوى و گمراه باشند و جمله (و الشعراءيتبعهم الغاوون ) همين معنا را مى رساند.

و در اعتقادات صدوق آمده كه شخصى از امام صادق (عليه السّلام ) از آيه (و الشعراءيتبعهم الغاوون ) سؤ ال كرد، حضرتش در پاسخ فرمود: منظور شعراى داستانسراهستند.

روايتى درباره شعر و شعرا و نزول آيه : (و الشعراء يتبعهم الغاوون ...)