العیر

معنی کلمه العیر در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
عیر (۳ بار)
«عِیْرَ» چنان که «راغب» در «مفردات» گفته است: به معنای گروه و جمعیتی است که شتران و چهارپایان را برای حمل مواد غذایی با خود می برند، یعنی به مجموع آنها «عِیْر» گفته می شود (کاروان); بنابراین سؤال از آنها کاملاً امکان پذیر است، چرا که انسان ها را نیز شامل می شود و نیازی به تقدیر نیست. بعضی از مفسران گفته اند: «عِیْر» فقط شامل چهارپایان می شود، در این صورت آیه نیاز به تقدیر دارد، همان گونه که در «قریة» چنین است.
کاروان. . راغب گوید: غیر به گروهی گفته می‏شود که بارهای طعام دارند و آن اسم مردان و شتران حامل طعام است هرچند گاهی در یکی هم استعمال می‏شود. نگارنده گوید: در آیه فوق در مطلق کاروان اعم از مردان و شتران به کار رفته و در آیه . در مردان کاروان، زیرا سرقت در اشخاص صادق است نه در شتران یعنی ای کاروانیان شما دزدانید و در آیه . مراد شتران است و «اهل» هم در قریه و هم در العیر مستتر است یعنی از اهل شهری که در آن بودیم و از اهل کاروان که در آن آمدیم بپرس. «العیر» فقط سه بار در قرآن مجید آمده است که گفته شد.

جملاتی از کاربرد کلمه العیر

وَ الرَّکْبُ یعنی ابا سفیان و العیر أَسْفَلَ مِنْکُمْ. ای مکاناً اسفل من مکانکم، لانکم علی نشر من الارض، و قیل: اقرب الی ساحل البحر. مکّی و بصری عدوة هر دو بکسر عین خوانند، و باقی بضم عین خوانند، و هما لغتان مشهورتان‌ کالرّشوة و الرّشوة. مصطفی ص بالای وادیی فرو آمده بودند در سوی مدینه، و کافران بزیر وادیی فرو آمده بودند در سوی مکه، در ساحل بحر، و بو سفیان کاروان بر ساحل بحر براند و بمکه برد. مسلمانان از مدینه بیرون آمدند و بطلب کاروان و کافران از مکه بیرون آمدند بدفع ایشان و حمایت داشت بر کاروان. هر دو فریق بر هم رسیدند بی‌آنکه وعده نهاده بودند قتال را.